Wszyscy wiemy o dziurze ozonowej, topnieniu lodowców i wielu innych tego typu wielkich zagrożeniach. Wiemy, że wycina się drzewa, uwalnia do atmosfery pełno, przepraszam za kolokwializm, smrodów, zabija zwierzęta. Buduje się drogi w bardzo bogatych pod względem przyrodniczym miejscach. Przykładem jest chociażby niedoszła obwodnica Augustowa. W tej wielkiej wojnie, pomiędzy kapitalistami i ludźmi bez serca, a zdeterminowanymi ekologami, zapominamy o tym, że sami jesteśmy tą naturą, tą przyrodą.

   Owo zapominanie zauważam głównie w małych, niewiele czasem znaczących sytuacjach. Ilu bowiem jest ludzi, którzy za wszelką cenę walczą o godne życie jakiegoś bezdomnego psa czy kota, który schował się w rurze i zmarzł? Ci ludzie być może mają za małe pojęcie na temat tego, jak naprawdę wygląda na tym naszym okrutnym świecie? Przecież ilu jest bezdomnych ludzi, ukaranych przez los, którzy marzną przy jakimś koszu na śmieci, przykrytych jakimś starym płaszczem, mając rzadko okazję w ogóle zatopienia zębów w chociażby suchej bułce? Kiedy zagapieni w pysk zwierzaka ekolodzy zakładają witryny internetowe, otwierają konta bankowe, krzyczą na wszystkie strony o krzywdzie wyrządzanej zwierzętom, gdzieś właśnie umiera z zimna człowiek. I co? I wszyscy ci "naprawiacze świata" mają to gdzieś, ponieważ zwierzę jest ważniejsze, bo przecież nie miało ono wpływu na swój los...

   Nie chciałbym, aby ten artykuł został potraktowany jako maszynka do wyciskania łez z oczu z powodu ludzkiego cierpienia. Chcę po prostu, by wszyscy ci, którzy najchętniej by się do drzewa przykuli, zastanowili się nad tym, gdzie naprawdę jest cierpienie i krzywda. Kto jest bowiem ważniejszy, człowiek, czy zwierzę? Tu nie ma w ogóle porównania.