Jako dziecko zawsze wydawało mi się, że mama jest dla mnie bardzo surowa. Inaczej było z tatą, bo zawsze mnie rozpieszczał. Chyba tak jest, że mama rozpieszcza synka, tato natomiast ukochana córeczkę, przynajmniej u mnie w rodzinie tak było. Od dziecka bardzo dużo mama ode mnie wymagała i pamiętam dokładnie słowa,, tego dziewczynkom czy później kobietom nie wypada!”.

Nie mogłam tyle co mój brat, który często według mnie przesadzał z wolnością. Wtedy wydawało mi się to bardzo za niesprawiedliwe, dzisiaj inaczej na to patrzę i przyznaję racje mamie. Gdy byłam już w szkole średniej nigdy nie zdarzyło mi się wrócić później niż mama mi kazała. Nauka była wymagana, chociaż wtedy traktowałam to jako karę. Chodzenie do kościoła, szacunek do osób starszych i kulturalne zachowanie było podstawą. Mama nas uczyło od małego wszystkich zasad panujących w społeczeństwie. Zawsze obrywało nam się za niepowiedzenie dzień dobry sąsiadce, za napyskowanie starszemu czy wtrącanie się w sprawy dorosłych.


Dzisiaj z biegiem czasu, zauważam, że wszystkie te zasady stosuje pomimo, iż jestem dorosłą kobietą. W szkole nie nauczymy się tego co w domu. Nauczyciel nie jest w stanie przez kilka godzin dziennie nauczyć nas tego co rodzic w domu. W życiu przytrafiają nam się sytuacje nieoczekiwane i niezrozumiane, wtedy zawsze wyznacznikiem do dobrego i mądrego zachowania jest to czego się nauczyliśmy od rodziców. Każdy człowiek jest wychowywany inaczej i ciężko jest stwierdzić, który lepiej czy gorzej. Podstawą dobrego zachowania dla mnie jest po prostu życie zgodne z własnym sumieniem. To jedno co dla mnie jest najważniejsze to jest brak nienawiści do ludzi. Uznaje to za najlepszy element dobrego wychowania.