Na tablicy pamiątkowej, którą umieszczono w sąsiedztwie Berlińskiej Filharmonii, czytamy: „W tym miejscu, na ulicy Tiergartenstrasse 4, zorganizowano największe nazistowskie morderstwo masowe, nazwane według tego adresu ‚Akcja T4‘. Od 1939 do 1945 roku zabito prawie 200 000 bezbronnych ludzi. Ich życie zostało określone, jako ‚niewarte życia‘, a ich wymordowanie ‚eutanazją‘. Umarli oni w komorach gazowych w Grafeneck, Brandenburg, Hartheim, Pirna, Bernburg i Hadamar: umarli z rąk plutonów egzekucyjnych, na skutek zaplanowanego zagładzania i trucizny. Sprawcami byli naukowcy, lekarze, sanitariusze, pracownicy sądownictwa, policji oraz administracji d/s zdrowia i pracy. Ofiary były ludźmi załamanymi, buntownikami lub potrzebującymi pomocy. Pochodziły z klinik psychiatrycznych, ze szpitali dziecięcych, domów starców i opieki społecznej, z lecznic i obozów. Liczba ofiar jest wielka, niewielka natomiast liczba skazanych sprawców.“
Irren-Offensive, niemieckie Stowarzyszenie Osób Doświadczonych Psychiatrią nazywa te coroczne spotkania „marszem pamięci i oporu“ (Remembrance and Resistance). Tegoroczny marsz odbył się po raz 15, a jego mottem przewodnim był slogan, który nagrodzony został w konkursie, zorganizowanym przez międzynarodową organizację na rzecz ofiar psychiatrii IAAPA: „Psychiatrzy: przestępcy chronieni przez państwo“.
Według IAAPA od dnia 1.01.2009 wszyscy pracownicy zamkniętych klinik psychiatrycznych są przestępcami, gdyż w zakładach tych jednoznacznie łamana jest Konwencja Praw Człowieka Osób Niepełnosprawnych ONZ, co dokumentuje odpowiedź Biura Wysokiego Komisarza ds. Praw Człowieka na protest, złożony przez IAAPA w sprawie nie przestrzegania równości wobec tej grupy społecznej.
Przyznam, że zdziwiony byłem małą frekwencją pochodu.

- Tym razem idziemy pod centralę niemieckich psychiatrów, DGPPN i tam zakończymy akcję krótką pikietą... Chcemy jedynie podkreślić, że wciąż wiemy, gdzie oni dzisiaj mają swoją siedzibę tak, jak oni wiedzą o naszym istnieniu – powiedział Rene Talbot, kierownik Irren-Offensive. – Nie nagłaśniamy tego przemarszu zbytnio, gdyż od początku media nie przejawiały szczególnego zainteresowania naszymi akcjami; w końcu jesteśmy przeciwko systemowej psychiatrii. Ale tą coroczną manifestacją i tak chcemy przypomnieć, że tych nieludzkich wydarzeń nie da się wymazać z pamięci.