Gumę zazwyczaj przeżuwa mieląc ją tylnymi

zębami, gdzieś w okolicach trzonowych. Prawdziwy gumosz przed żuciem

delektuje się aromatem gumy, a w trakcie żucia – jej smakiem. Żuje do

utraty smaku i nawet o jedną chwilę dłużej, aż do skończenia świata. W

trakcie trwania zajęć czy wykładów stara się robić to, jak może,

dyskretnie i niezauważalnie, a w razie konieczności – podejrzliwego

spojrzenia wykładowcy lub przewrażliwionej koleżanki – przerwać na

moment żucie.

Prawdziwy gumosz nie połyka gumy, nie chowa jej

pod język, ani za zęby, gdy zostanie namierzony. Z dumą przyznaje się

do żucia i z bólem serca wyrzuca obiekt do śmietnika (nie przykleja jej

pod pulpit czy w inne intymne miejsce). Na szczęście prawdziwy gumosz

ma zapasową gumę w kieszeni. O rozciąganiu gumy palcami w trakcie żucia

nawet nie wspominam. To powinno być karane – najlepiej pracą w

kamieniołomach.

Stosowanie się do powyższego kodeksu na pewno

jest milowym krokiem ku legalizacji żucia na forum publicznym. Warto

wspomnieć również o zdrowotnym aspekcie żucia gum miętowych bez cukru.

To powinno być nie tylko zalegalizowane, ale nawet wskazane! Żucie

takich gum zmniejsza ryzyko wystąpienia próchnicy, paradontozy i innych

tego typu chorób.

Tak więc im częściej będziemy żuli, tym

dłużej zdrowe zęby siedzieć będą na swoich miejscach i tym później

będziemy zmuszeni korzystać z ich porcelanowych imitacji. Żuć nie

umierać!