Postać Mistrza Kuo Pu:
KUO P`U (Guo Pu) żył za panowania dynastii Qin (276-324). Był wróżbitą, geografem, astronomem, poetą.

Pierwszą osobą, która zdefiniowała pojęcie feng shui i użyła tego określenia jest Kuo Pu. Jest on autorem „Księgi Pochówków” (Chuang-shu lub Zhang Zhu), jednej z pięciu klasycznych pozycji dotyczących Feng Shui, która została przetłumaczona na j. angielski. Jest też pierwszą księgą wymieniającą termin "feng-shui" i ustalającą pewne podstawowe zasady harmonii i przepływu Qi, dlatego warto poświęcić tematowi nieco uwagi.

Na temat Feng Shui napisano w dawnych czasach wiele ksiąg, które znajdują się w spisie Biblioteki cesarskiej w Pekinie. Jest ich 107, jednak na język angielski przetłumaczono dotychczas jedynie 5 ksiąg – klasycznych pozycji Feng Shui.

Na przestrzeni wielu lat księgę napisaną przez mistrza Kuo Pu wielokrotnie poprawiano, pojawiało się w niej też wiele dopisków późniejszych autorów, czy komentarzy. Z upływem czasu, z wielu miejsc usunięto niestety pierwotny tekst i zastąpiono go innym, późniejszym. Niemniej, sława Kuo Pu, jako mistrza FengShui i wróżbity ciągle powodowała, że imię jego wiązano z tekstem księgi. Jemu samemu natomiast przypisano tytuł twórcy FengShui. Przytoczę w tym miejscu fragment Księgi, w której po raz pierwszy pojawia się nazwa „feng shui”. Jest to pierwsza definicja FengShui:

„Zmarły....powinien czerpać korzyść z Sheng Qi (Energii Życia). Wiatr rozproszy Qi, a woda będzie ją skupiać. Starożytni mówią, że powinno się starać gromadzić Qi, tak by się ona nie rozpraszała. Celem jest utrzymać jej przepływ (utrzymać ją płynącą), ale skupiony. Stąd nazywamy to ‘FENG SHUI’ ”.
(tłumaczenie Krzysztof Szarek - Collegium FENG SHUI Człowiek-Przestrzeń-Czas).

Dodam, że dawniej feng shui stosowano głównie dla domów Jin (JinZhai), czyli dla grobów, później zaczęto stosować feng shui także dla domów JangZhai, czyli dla siedlisk ludzkich. Wzięło się to stąd, że starożytni Chińczycy darzyli wielką czcią swoich przodków i wierzyli, że właściwy pochówek wystarczy, by potomkowie osiągnęli dobra, jakich pragnęli. Podkreślę jednak, że ta wiedza nie była dostępna każdemu Chińczykowi. Nie mogła wydostać się poza mury pałacu cesarskiego. Bardzo tego przestrzegano.