- Kim według Ciebie jest aktor?
- Jest on pośrednikiem między widzem a wyobrażeniem twórcy. Tak jak i kiedyś, aktor ma na celu zainteresować widza, stworzyć mu rozrywkę. (Zadaniem aktora jest zainteresować widza, wzbudzić w nim emocje). Aktor musi wiedzieć, co chce przekazać, musi doskonale znać swoją role, ale jednocześnie powinien wymagać od widza myślenia w trakcie spektaklu. Dlatego subtelność w grze aktorskiej jest szlachetna, a obsceniczność to prosty środek. Aktor stara się zainteresować ludzi do treści oraz skłonić ich do refleksji nad różnymi aspektami życia. Trzeba być uważnym, ponieważ widz zwraca uwagę na każdy ruch aktora i każdy fałsz może obserwatora wprowadzić w błąd.


- Jakie cechy charakteru powinien mieć dobry aktor?
- To tak zwane 2xP (pokora i pracowitość). Dlaczego pokora? Ponieważ zawód aktora uczy wciąż czegoś nowego. Aktor powinien wyznaczać sobie nowe cele i nie popadać w rutynę, a przede wszystkim nie może spocząć na laurach. Pracowitość, dlatego, ponieważ aktorstwo wymaga samodyscypliny. Lenistwo w tym zawodzie spłyca rolę. Efekty widać na spektaklach. Widz dostrzega, kiedy aktor nie jest dobrze przygotowany do swojej roli.


- Czy jest aktor, o którym niewątpliwie myślisz: „tak, chciałbym być taki sam”?
- Tak, jest to bez wątpienia Tim Roth. Odtwórca roli w jednym z moich ulubionych filmów pt. „1900: Człowiek Legenda”. Według mnie jest to rola idealna, zakochany człowiek, do tego artysta, ponieważ gra na pianinie (mój ukochany instrument). Zamyka się on przed światem, a właściwie boi się go, mówiąc, że świat to niekończąca się klawiatura pianina. Natomiast, jeśli chodzi o polskich aktorów, to jest wielu aktorów, których cenie i chciałbym mieć wiele cech, które posiadają poszczególni z nich. Tak jak np. poczucie humoru u pana Jerzego Stuhra.


- Aktor, to bardziej zawód czy pasja?
- Jeśli się nie kocha tego, nie można tego zawodu wykonywać. Jednak mimo wszystko trzeba spojrzeć na aktorstwo jako zawód. Oczywiście nie jest to praca jak w biurze od 8 do 18. Jednak trzeba mieć dystans do wykonywania zawodu. Zachować swoją prywatność. Profesjonalni aktorzy wczuwają się w swoje role, jednak z pewnym rozgraniczeniem na prace i życie osobiste. Amatorzy często pochłaniają się cali w swoją rolę, zatracając przy tym swoje życie prywatne. Jest to szkodliwe dla psychiki, a to przecież zawód na całe życie, więc trzeba na siebie uważać i dbać o swoje zdrowie fizyczne, jak i psychiczne.