Zresztą premier dał już do zrozumienia, że obawia się innych motywów strajku pielęgniarek – chęci utrudnienia brukselskiej krucjaty polskiego rządu, albo działania z inspiracji opozycji, albo jednego i drugiego. Zresztą po spotkaniu z pielęgniarską „Solidarnością” bardzo wyraźnie wyartykułował te obawy: - Będę rozmawiał tylko z prawdziwą reprezentacją tego środowiska, a nie z SLD.

Sytuacja jest jasna, wcale nie nadzwyczajna. Rząd przecież nie od dzisiaj walczy z chytrym układem. Nich nam nie wydaje się, że przed Kancelarią Premiera stoją ludzie ciężkiej pracy, to postkomuna przebrała się w biały fartuch.

Układ jest wszędzie. To opozycja, dziennikarze, prawnicy. „Ciemny lud” już dawno to kupił. Problem w tym, że jakoś trudno nazwać zarabiającą 1000 złotych pielęgniarkę łże-elitą albo wykształciuchem. Jeszcze trudniej przekonać do tego opinię publiczną. Dlatego w grze pozostają dziś jedynie próby zasugerowania, że kobiety okupujące Aleje Ujazdowskie nie wiedzą, co robią. Dlaczego? Bo są kobietami.

Rządzącym nie mieści się w głowie, że „normalna” kobieta, może walczyć o swoje prawa na ulicy w Warszawie. Bo cóż one mogą? To nie górnicy, kilofów ze sobą nie przywiozły.
Przywiozły za to ze sobą dumę i godność. Godność, która nie ucierpiała na wskutek niezrealizowania ustawy 203, kolejnych obietnic i kolejnych rozczarowań. Która oczekuje szacunku. I to nie ze względu na to, że „panie” są paniami, ale dlatego że pielęgniarki spełniają ważną społecznie funkcję.

O co dziś toczy się spór między pielęgniarkami a rządem? Nie tylko o podwyżki, 4 osoby rezydujące w Kancelarii Premiera, czy o miejsce, w którym miałyby odbyć się negocjacje. Tu chodzi właśnie o szacunek. O styl uprawiania debaty publicznej. O to, że premier nazywa przestępcami ludzi, którzy przyszli prosić go o rozmowę. Że jego pycha wygrywa z koniecznością poprawy warunków płacowych pielęgniarek.

Przy okazji tego sporu widać jak na dłoni, jak bardzo obecna ekipa nie szanuje obywateli. Zdobycie upragnionej władzy jest dla niej jednoznaczne z pomazaniem bożym, z posiadaniem monopolu na prawdy objawione, czyli jedyne i słuszne. Zatem każdy, kto próbuje unaocznić swoje racje, jest zły, bo są one inne niż te święte, rządowe.