Madonna w Polsce


15 sierpnia 2009 roku odbył się w Polsce koncert Madonny - impreza, o której zrobiło się głośno za sprawą zbuntowanych przeciwników piosenkarki. Jak wiemy, pokaźna grupa katolików otwarcie protestowała przeciwko występowi kontrowersyjnej artystki, bowiem uznała go za świętokradztwo (15 sierpnia to święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, a zarazem rocznica cudu nad Wisłą). Wielu ortodoksyjnych chrześcijan uważało i nadal uważa, że wokalistka, która parodiuje religijne rytuały i wiesza się na krzyżu podczas koncertów, nie ma prawa występować w naszym kraju (a przynajmniej: nie w dniu Matki Boskiej Zielnej). Aby pocieszyć osoby niezadowolone z powodu nieodwołania imprezy, napiszę artykuł, w którym udowodnię, że ekscesy Madonny to i tak “mały Pikuś” w porównaniu z działalnością innych artystów-prowokatorów. Madonna jest wszak nazywana Królową Popu, a POP ma się tak do UNPOPU jak krzesło do krzesła elektrycznego…


Popularna stylistyka orężem krzewicieli niepopularnych treści


UNPOP ART (SZTUKA NIEPOP) to ruch artystyczny, który narodził się kilka lat temu w Stanach Zjednoczonych. O jego istnieniu dowiedziałam się przypadkowo, kiedy poszukiwałam informacji na temat Boyda Rice’a - kontrowersyjnego kompozytora, poety, prozaika, aktora, filozofa i kim-on-tam-jeszcze-jest. UNPOP ART tworzą undergroundowi, czyli podziemni artyści: malarze, rzeźbiarze, gryzipiórki, muzycy i reżyserzy, którzy postawili sobie za cel “stosowanie popowej estetyki, stylistyki lub technik do [przekazywania] niepopularnych, nieprzyjemnych, uciskanych lub w inny sposób cenzurowanych idei” (“The application of pop aesthetics, stylings, or techniques to unpopular, unpleasant, repressed or otherwise censored ideas”). Należą do nich Adam Parfrey, Charles Krafft, Jim Goad, Shaun Partridge, Brian Clark, Nick Bougas, Larry Wessel, Beth Moore-Love oraz wspomniany wcześniej Boyd Rice (SZTUKĘ NIEPOP uprawiał także nieżyjący już artysta Gidget Gein). Na oficjalnej stronie projektu można również znaleźć twory osób, które formalnie nie należą do UNPOP-u, ale realizują podobne postulaty. A oprócz tego: groteskowe reklamy, plakaty, zdjęcia i obrazki z różnych zakątków świata, pokazujące, że otaczająca nas rzeczywistość jest straszna, śmieszna, tragiczna i idiotyczna jednocześnie.