Zaczytują się tym przeważnie ci, którzy równie dobrze przeczytaliby cokolwiek innego co znalazłoby się na tej stronie, w tej konkretnej gazecie. Dlaczego więc akurat ten, a nie inny temat? U osobników z głębszą refleksją budzi on niesmak. Po prostu nie czytają kiepskich gazet unikają płytkich tematów. Pytanie czy nie lepiej redakcjom celować z bardziej wyszukanymi tematami do bardziej wyszukanego i szerszego grona czytelników? No tak, ale tu potrzeba profesjonalnych dziennikarzy, którzy nie tylko napiszą lekko i ciekawie, ale mądrze do czego potrzebny jest czas i znajomość rzeczy, a to przecież kosztuje. Nie każdą redakcję stać i w efekcie nie każdego czytelnika stać. Czy nie jest to staczanie się po równi pochyłej serwowane społeczeństwu?
Wiele się ostatnio pisze o koniecznych zmianach w TVP. Mało o proponowanych przez prof. Jerzego Hausnera trafnych kierunkach reformy w kulturze. Jest wielu niezależnych twórców z klasą, którzy jak ognia unikają urzędów i instytucji sponsorowanych z państwowej kasy czy pracy w wielkich koncernach medialnych. Wiedzą co robią! Wolą się organizować w mniejszych niezależnych zespołach.
Dlaczego nie uczynić metody projektowo-konkursowej bardziej uniwersalnym instrumentem polityki kulturalnej? Była by to znakomita szansa dla dofinansowania i dowartościowania podmiotów mniejszych, innowacyjnych skupiających bardziej profesjonalnych i niezależnych twórców. MY SPOŁECZEŃSTWO mielibyśmy szansę uzyskać po przyzwoitej cenie kulturę wysokich lotów.
Zainteresowanie mediów życiem prywatnym Isabel i Kazimierza jest tanią komedią. Zainteresowanie ludzi tanimi artykułami jest tragikomedią. Czy i dla kogo skończy się ona tragicznie?