W dzisiejszych czasach mało jest chwil, w których pozwalam sobie na absolutną ciszę, właściwie, mam wrażenie, że bardzo takiej ciszy pragnę, ale nie pozwala mi na to świat, w którym żyję- mój własny obrotowy...a jednak gdy tylko taka cisza się pojawia, robię wszystko dosłownie wszystko aby ją zagłuszyć. Pośród tych wszystkich dźwięków wydaje się być "głuchą" , bo nie słucham, tylko ubieram swoje otoczenie w dźwięki, przemykam między nimi, bo boję się ciszy, która powie mi prawdę - jesteś sama- nikogo tu nie ma.

Mocno wierzę, że dzięki dźwiękom sama - nie jestem, że szklane pudełko, muzyka, radio, że to wszystko sprawia, że zawsze ktoś tu jest obok, kto ma mi coś ważnego do powiedzenia.

Pytam - o pogodę- daje mi odpowiedź...pytam : co się dzieje ?...już wiem.

...potem zmęczona dźwiękami, chciałabym tylko coś powiedzieć- ale chyba nikt mnie nie słucha.... i niech ktoś będzie obok mnie,niech mnie posłucha...pomilczy- nie będę bała się ciszy , nie będę dziergać peleryny dźwięków...

....chyba, że taką dostanę.