Każdego dnia nawiązujemy relacje odnoszące się do naszego życia

zawodowego, sąsiedzkiego, rodzinnego lub stanowiące o codziennej naszej

egzystencji. Zawieramy nowe znajomości, pielęgnujemy już istniejące,

zaniedbujemy te akurat niewygodne. Codziennie dokonujemy życiowych

wyborów, które nieodzownie związane są z obecnością drugiego człowieka.

Niezależnie, czy mówić będziemy o pani z salonu obuwniczego, panu z

budki z biletami naprzeciwko przystanku, czy o atrakcyjnej sąsiadce

spod piątki, nasze życie jako istoty społecznej zawsze związane jest z

czyjąś obecnością. Wymogi współczesnego świata dodatkowo potęgują to

zjawisko.
Nieważne zatem, czy dobrze czujemy się w swoim tylko

towarzystwie, czy lubimy błyszczeć i brylować na salonach, codzienność

wymaga od nas wchodzenia w złożone kontakty międzyludzkie. Każda nasza

czynność, począwszy od zakupów i wizyty w salonie kosmetycznym, a

skończywszy na niedzielnej spowiedzi, angażuje w nasze życie obecność

drugiego człowieka.
Cudowny twór, w który zostaliśmy wyposażeni, w

postaci umiejętności komunikowania się, umożliwia nam budowanie tych

więzi społecznych. Relacje te mogą przybierać różnorakie formy, poprzez

partnerstwo, przyjaźń, koleżeństwo, aż po niechęć, a nawet wzajemną

wrogość. I w dużej mierze od nas tylko zależeć będzie, jaki te relacje

będą miały charakter.
Bo obok codziennych życiowych potyczek,

małych wojen i wielkich wygranych, posiadamy świadomość wyboru. Wyboru,

który umożliwia nam, aby codziennymi gestami, słowami i czynami nadawać

komunikat pozytywnego ja. Osoby ciepłej, życzliwej, otwartej. Osoby,

która potrafi uśmiechać się bezinteresownie i poszukiwać w drugim

człowieku tego, co ma on w sobie najlepsze.
O ile więcej w naszym

życiu znaczy szczery uśmiech jednego choćby człowieka, niż setki

pozorowanych znajomych, pomiędzy którymi pozostajemy samotni wśród

tłumu. Ale człowiek jest istotą rozumną i jako taka potrafi w sposób

celowy i świadomy porozumiewać się...