Już godziny po wyborach, wręcz minuty po zakończeniu kampanii prezydenckiej wróciła dawna retoryka - sprzed wyborów, sprzed tragedii smoleńskiej, a także sprzed ery wielkich zmian - która dotknęła nie tylko Jarosława Kaczyńskiego ale także Janusza Palikota. Wszystkie te zmiany były oczywiście nastawione na skupienie uwagi, w myśl powiedzenia sław "nie ważne co o mnie mówią, byle mówili". Tuż po druzgocącej przegranej w wyborach, które były ostatnią szansą na utrzymanie wpływu w wysokiej polityce członków Prawa i Sprawiedliwości - wyciągnięto wszystkie dłonie na pokład, zarzucono wszelkie zmiany i wrócono do tak dobrze znanego nam ostrego słownika.
By nie skupiać uwagi jedynie na stronie przegranej, popatrzmy też na wybryki lubuskiego posła Janusza Palikota. Nie szczędzi on słów i środków, by stać się języczkiem uwagi. Nie tylko zresztą mediów, ale i konkurentów a nawet partyjnych kolegów. Możliwe, że rząd lub cała Platforma ogłosiła powrót do taktyki przykrywania właściwych problemów? Może. Skoro nie chce się poruszać tematów trudnych: jak sprawa krzyża przed pałacem, jak sprawa komisji śledczych czy realizowania śledztwa w sprawie katastrofy smoleńskiej - lepiej wysłać sejmowego stańczyka. Dziś przeciw niemu wpłynął pozew dotyczący sugestii, które znalazły się na jego blogu iż jedna z ofiar tragedii żyje i ma się dobrze, wpis Gosiewski żyje , zaczyna się od słów "Widziano go na peronie we Włoszczowej".
Język polskiej polityki tylko na chwilę, kiedy trwała zaduma po tragedii, ucichł, spowszedniał i złagodniał. Jak widać, wystarczy by wyborcy utarli komuś wyborczego nosa - by rozzłoszczony przegrany obraził się na wszystkich.