Czy dałbym się pokroić dla dobrego popu? Tak. Czy dałbym się pokroić dla Kylie? Jak najbardziej. Australijka zawojowała już kawał kuli ziemskiej. Nagrała kilka wielkich hitów. Jest księżniczką popu, zwyczajnie. Po problemach zdrowotnych zapragnęła wrócić na scenę. Z tej okazji wydała koncert zarejestrowany w rodzimej Australii. Pierwszym atutem płyty jest duża doza profesjonalnego podejścia do grania na żywo. Nie ma prowizorki, niewiele też jest miejsca na improwizacje. Zestaw 29 utworów prezentuje się okazale. Mamy tutaj „Can't Get You Out Of My Head”, „Slow” czy „In Your Eyes”. Muzycznie muszę wyróżnić wspaniałe wersje „Confide In Me” i największą niespodziankę tj. wersję „The Locomotion”. Tyle banałów. Przejdźmy do „mięsa”. Przede wszystkim koncert porywa. Nóżką można pomachać, poruszać wargami (w czasie słuchania na słuchawkach) wzbudzając konsternację wśród przechodniów. Dość nadęcia, karnawałowo jest! Wyróżnić należy Kylie z szeregu estradowców chociażby za to, że nie próbuje nam wcisnąć nic wielkiego. Nie sili się jak Aguilera. Ma jeszcze jedną przewagę – naturalność. Po prostu sprawia, że czas upływa nam w sposób miły i nie mamy poczucia marnotrawstwa. Drodzy słuchacze, muzyka też po to jest! Dla masochistów pozostawię „Kids” z Bono silącym się na Robbiego Williamsa. Poza tym nie ma czasu na nudę, ani miejsca na żenadę. Wróble ćwierkają, że za nową płytą Kylie mają stać Scissor Sisters. Już na tej płycie wysłuchać możemy piosenki „White Diamond”, która jest owocem tej współpracy. Brzmi dobrze. Madonna spać już spokojnie nie może. Jeszcze jedno zdanie, którym chciałbym zachęcić do tej płyty. Skoro sam Nick Cave skusił się na współpracę z Kylie, to Państwo mogą spokojnie chociaż posłuchać i najzwyczajniej w świecie dobrze się poczuć tudzież pobawić. Zapraszam więc do Kylie i jej fabryki czekolady.