Cudze chwalicie, swego nie znacie

Kościół Pokoju w Świdnicy w 2001 roku został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, nie zawsze był jednak tak doceniany. W latach 50. XX wieku, jego pierwszy powojenny pastor musiał dorabiać jako księgowy. Kościół wyraźnie ucierpiał na wyjeździe parafian niemieckich – pogorszył się stan techniczny, o który dotychczas dbali, a przykościelny cmentarz stał się miejscem spotkań lokalnych pijaczków. Z czasem jednak, znaleźli się ludzie, którzy podjęli trud renowacji kościoła. Proboszcz zatrudniał firmy specjalizujące się w odnowie i konserwacji starych budowli. Kościół Pokoju wymagał nie tylko kosmetycznych zmian, ale także wymiany pokrycia dachu, renowacji stolarki okiennej i drzwiowej, a także naprawy charakterystycznych szachulcowych ścian – mówi Magdalena Piasecka - Ludwin z firmy Integer S.A. – jako, że jest to obiekt z listy UNESCO prace konserwatorskie prowadzone były pod szczególnym nadzorem i wymagały od nas naprawdę najwyższych standardów. Dziś Kościół Pokoju przeżywa swoją drugą młodość. Odbywają się tu koncerty Wratislavia Cantans i Międzynarodowy Festiwal Bachowski. Kościół jest też perełką na turystycznej mapie Dolnego Śląska, odwiedzają go nie tylko turyści z Polski, ale także z całe Europy – często bardzo dobrze znający jego historię. Kościół Pokoju w Świdnicy jest doskonałym przykładem na to, że warto wykorzystywać potencjał, który drzemie w architekturze i wiążącej się z nią historii. Wiele jest jeszcze świątyni i kapliczek nieodkrytych, znanych tylko lokalnie. Są naszym dziedzictwem kulturowym i warto o nie dbać. Kto wie, może ich renowacja okaże się również świetną inwestycją.