Analiza powyższych przykładów skłania nas do refleksji, czy sportowiec jest środkiem reklamy idealnym? Wedle opinii ekspertów, a także jak pokazuje życie, nie zawsze tak jest. O ile Agnieszka Radwańska reklamująca napoje izotoniczne i energetyczne wzbudza zaufanie i można ją łatwo połączyć z samym produktem, o tyle Otylia Jędrzejczak, która swoją twarzą reklamuje usługi PTK Centertel i portal „Świat Idei” już nie do końca.
Jednak połączenie nośnika reklamy w postaci sportowca z samym produktem to nie jedyna bolączka specjalistów od marketingu. Sława sportowca tak szybko odchodzi jak się pojawia, co niesie ze sobą także ogromne ryzyko przy podpisywaniu wielomilionowych kontraktów. Jednym z niedawnych przykładów jest zerwanie negocjacji Totalizatora Sportowego z Robertem Kubicą po jego wypadku na rajdzie. Koniec kariery Adama Małysza jest również końcem pewnej „złotej epoki” dla firm, które chciały łączyć swoje produkty i usługi z twarzą skoczka z Wisły. Oczywiście wielu podejmuje próby reaktywowania sławy znanych sportowców, jednak wpływy z tego typu kampanii są znacznie mniejsze niż z tych, które wykorzystują twarze będące na topie. Sportowa emerytura i sława sprzed wielu lat niestety nie przemawia do nas tak jak zeszłotygodniowa wygrana w wyścigu Grand Prix F1 lub rekord skoczni zdobyty w zeszły weekend. Produkt reklamowany na już nieco wyblakłej sławie również nie wydaje się być już najlepszym, a może i nawet równie nieco wyblakły.
Podsumowując, sportowcy potrafią być idealnym nośnikiem reklamy, a zatem źródłem przychodu. Jednak biorąc pod uwagę polską sezonowość danych dyscyplin i ich popularność, wymaga to niebywałego wyczucia ze strony specjalistów od marketingu, a także wyczucia pewnych trendów i społeczeństwa, bo kto wie, która dyscyplina będzie modna w przyszłym sezonie.