Nieśmiertelna sobota

Widzę ją, jest sobotni wieczór, godzina 20.00 wybije niebawem. Siedzi wpatrzona w lustro, dłońmi bezwładnie przeczesuje włosy, doskonale wie, jak wiele pozostało jej do zrobienia… One takie piękne, wyniosłe, uszlachetnione ostatnim majątkiem wydanym na korektory natury. Zwiększa precyzje, każdy ruch powtarza w myślach dwa razy. Znów ma coś nie tak z ułożeniem biustu, echo słów jednej z jej przyjaciółek nieustannie przypomina : „pokaż co masz, oni to kochają” „żaden się nie oprze” „wystaw go bardziej, nie krępuj się, to się zwróci…”poprawiła…teraz jest dobrze.
Zimno jej. Nie pierwszy raz naturalne ciepło jej ciała swobodnie wydostaje się spod wieczornego kostiumu. Mówiły jej: „odkryta skóra, wyeksponowane krystaliczne kształty pozwalają wyszaleć się męskim oczom, gdy na dotyk jest jeszcze za wcześnie, gdy kolejnego drinka szykuje barman…”. Kocha swoje przyjaciółki.
Zostało jej niewiele czasu, nerwowo wkłada ostatnia spinkę we włosy, podkreśla oczy jednocześnie ostatni raz kontrolując usta. O tak! ciągle pamięta te ich zasady, najpierw pozwolić szaleć ich oczom, potem trochę dotyku żeby pobudzić portfele. Na koniec w drogim samochodzie przełamać ostatnie opory matki natury, resztki kobiecego sumienia chroniącego ją przed niechcianą ciążą, czy też degradacją opinii w społeczeństwie.
Gdzie tu miejsce i czas na miłość, głębokie uczucie? Pośpiech skierowany w zwiększenie ekspresji swojego ciała, liczebności stosunków seksualnych zabrania im dojść do głosu.

Idą, widzę je. Nietrudno dostrzec. Gotowe zagłuszyć sumienie alkoholem. Uparte by znaleźć i wziąć przyjemność, która przepełniona testosteronem łatwo wpada w ich sidła. Pasują do siebie. Chłopak chce się wyszaleć, dziewczyna się puszcza.

Jest już gotowa. Ostatnie spojrzenie w lustro, trochę perfum, jej ciało pachnie dla niej i dla kolejnego.
Czy tak ciężko wybrać zgodnie z nieprzyćmionym sumieniem dobry wzorzec i wg niego zarządzać pięknem swoich ciał? Bez tego chociażby takie dziewictwo, wieku temu stan postulowany dla kobiety, teraz dla niej lat 16 to historia. Chłopak musiał się wyszaleć.
Uroda to niepodważalny, przemijający, szczęśliwy traf od losu, kilka idealnie połączonych ze sobą genów. Niepodważalny wabik, przyczyna przyjemności, którą tak ciężko odpuścić.