Che Guevara jest więc symbolem. Urzeczywistnieniem dywizy „cel uświęca środki”, a zarazem szlachetnym rycerzem, który potrafił sprzeciwić się nawet ukochanemu dyktatorowi i wyjechać z Ameryki Południowej do Afryki, do Konga, by tam dalej prowadzić walkę partyzancką z kapitalistycznym reżimem.
Jakkolwiek jego pobudki ideologiczne mogą być dla wielu niezrozumiałe lub wręcz błędne, tak jednakowoż warto skupić się na samym fenomenie jego popularności wśród ludzi, którzy najczęściej nie mają pojęcia kim tak naprawdę był.
Moim zdaniem fenomen ten jest zasługą, hipnotycznie wręcz przyciągającego wzrok wizerunku, w którego piękno tkwi w prostocie.
Czy nie jest zresztą regułą, że to co cieszy oko, jest dużo łatwiej nazwać „dobrym”, niż to, co pięknem nie grzeszy?

Na koniec pragnę rzec tylko: hasta siempre comandante Che Guevara.