Od pierwszego numeru „Filipinka” była po stronie swojej czytelniczki. Wychowując ją, często pouczając, stopując jej nierozsądne pomysły, ale mówiąc: lubimy cię, jesteśmy z tobą, rozumiemy, że to trudny dla ciebie czas. Nie wyśmiewamy się, wspieramy, pokazujemy ci, że nie jesteś sama. Takimi słowami określa „Filipinkę” Agnieszka Drwal w swoim artykule zamieszczonym na stronach portalu www.pinezka.pl.

„Filipinka” to miesięcznik stworzony przez ten sam zespół, który redagował tygodnik „Kobieta i życie”, ponieważ taka potrzeba pojawiła się w listach czytelniczek i ich córek. Celem powstania „Filipinki” było zjednanie sobie przyszłych czytelniczek dla powyższego tygodnika. Wydawcą „Filipinki” było Warszawskie Wydawnictwo Prasowe, część Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej „Prasa- Książka – Ruch”. Pierwszy numer miał charakter społeczno-kulturalny a ukazał się 15 maja 1957 roku i rozszedł się bez zwrotów. Nakład początkowo wynosił 100 000 egzemplarzy, później osiągnął on 550 000 egz. Nazwa dla gazety została wyłoniona w konkursie dla czytelników.

W 1990 roku powstaje Dziennikarska Spółdzielnia Pracy „Filipinka” – jednak faktyczna działalność instytucji rozpoczyna się blisko rok później. Na czele DSD „Filipinka” stała Anna Mazurkiewicz. W rok później dochodzi do podpisania porozumienia z wydawcą pisma „Twój Styl”. Redakcja „Filipinki” po kilku miesiącach decyduje się na cofnięcie współpracy; jak tłumaczy Anna Mazurkiewicz: "Twój Styl już wtedy miał swoją wizję Filipinki jako "małego Twojego Stylu" . Nowym inwestorem staje się Dom Wydawniczy BBiP. W 1998 roku trudności finansowe doprowadzają do sprzedaży „Filipinki” spółce „Twój Styl”. Redaktor naczelną zostaje wtedy Liliana Fabisińska, następnie Joanna Dowgiałło – Tyszka.
W 2002 roku spółka „Twój Styl” zostaje przejęta przez niemieckie wydawnictwo H.Bauer. Od stycznia 2003 roku redaktor naczelną staje się Anna Damięcka.

Grupę docelową stanowiły dziewczęta piętnasto-szesnastoletnie i starsze. Agnieszka Drwal pisze iż dziewczyna, do której chciała dotrzeć „Filipinka”: „chce poszerzać swoje horyzonty, czyta ksiązki, chodzi do kina, nie jest jej zupełnie obca poezja, interesuje się światem wokół niej, odkrywa go wchodząc w dorosłość i wiele w nim rzeczy ją uwiera.”