Jest sprawcą poszatkowania w krajobrazie, zabetonowania gruntów, fragmentaryzacji obszarów zamieszkania.

Pomimo świadomości zagrożeń jakie niesie za sobą ten nie zastępowalny niczym wynalazek, nie możemy i nie chcemy się go pozbyć.
Nie świadczy to jednak o tym, że jesteśmy całkowicie bezradni w zaistniałej sytuacji.
Bo przecież zamiast wydawać miliony z produktu krajowego brutto na naprawę skutków wpływu transportu na środowisko, zdrowie i życie człowieka, pewnym rzeczą lepiej zapobiegać zawczasu.
W związku z powyższym, kwestię wysoce pożądaną stanowi zmiana codziennych nawyków życiowych mieszkańców szczególnie dużych miast.
Taką idee podjęły kraje wysoko rozwinięte, zmierzające w kierunku budowy miast bez samochodów.
W miejscach dużej aktywności społecznej tworzone są zakazy wjazdu i strefy spowolnionego przejazdu dla pojazdów nieuprzywilejowanych.
Tworzone są miasta o zielonych przestrzeniach pozbawione ruchu samochodowego z uprzywilejowaną pozycją dla komunikacji zbiorowej, ruchu pieszych i rowerzystów. Dlatego istotne jest, aby ludzie w warunkach miejskich,starali się przesiąść z transportu samochodowego, na komunikację zbiorową.

Autobus jest w stanie przewozić tyle osób, ile dziewięćdziesiąt dwa samochody w mieście i czterdzieści poza miastem.
W przeliczeniu na jednego pasażera, komunikacja zbiorowa emituje dziewięciokrotnie mniej spalin niż samochody osobowe.
Ryzyko wypadku zmniejsza się kilkukrotnie w ruch drogowym, a ponad pięćdziesiąt procent podróży samochodem, w ogóle nie musi się odbyć.
Dodatkowym plusem jest to, że autobus stanowi najbardziej towarzyski środek transportu.
A człowiek jako istota społeczna, ma wysoce rozwinięte potrzeby kontaktu z innymi ludźmi.