Anna Fotyga, szefowa kancelarii Lecha Kaczyńskiego, udała się z tajemną misją do USA, ratować Polskę…

Tak zapewne sobie to ona wyobraża i zapewne również jej zleceniodawca i pryncypał. Bo Lech dalej myśli, że ma misję zbawienia Polski i zbudowania jej potęgi, od morza (Czarnego) aż po…, no, to się jeszcze okaże.


Fotyga pojechała ponoć ratować polsko - amerykańską umowę na instalację w Polsce tarczy antyrakietowej. Na instalację czegoś, czego tak na prawdę jeszcze fizycznie nie ma, co zostało z wielkim sceptycyzmem przyjęte w Europie, od Brukseli poczynając, na Moskwie kończąc - i do czego już ani administracja amerykańska, ani polski rząd serca nie mają.

Minister kancelarii prezydenckiej pojechała do Stanów Zjednoczonych bez uzgodnień z polskim MSZ i Kancelarią Premiera, co oznacza, zgodnie z polskimi zapisami prawa, w tym zapisami Konstytucji RP, że nie ma żadnego mandatu do zawierania jakichkolwiek porozumień i ustaleń, wiążących dla polskiego rządu. Amerykanie to oczywiście widzą i dlatego ranga urzędników, którzy ją przyjmą, jest na poziomie polskich wiceministrów (Daniel Fried, podsekretarz stanu, asystent Condi Rice, ds. europejsko-eurazjatyckich). Amerykanie doskonale zdają sobie sprawę, że za politykę zagraniczną odpowiada rząd RP.


Na wszelki wypadek, polski MSZ wysłał depeszę, żeby Amerykanom o tym przypomnieć.


Lech Kaczyński zapewne myśli, że polityka zagraniczna jest jego dobrą kartą, a on sam jest siłą sprawczą, która może dokonywać wiekopomnych dzieł na terenie Europy, a kto wie - i może dalej. Jest w tym mocno utwierdzany przez swoich klakierów, głównie oczywiście ze strony partii jego brata. Niestety, również tacy zdawałoby się, przytomni politycy, jak Paweł Kowal i Paweł Zalewski, usiłują nas w tym utwierdzić, że działania Lecha Kaczyńskiego, szczególnie na Wschodzie - to przykład dobrej roboty.

Niestety, te opinie, ostatnio wypowiadane przy “świętowaniu” połowy kadencji prezydenckiej - ni jak mają się do obiektywnej prawdy i naszego interesu narodowego.


Lech Kaczyński już kilkakrotnie podejmowała decyzje i inicjatywy polityczne za granicą, bez uzgodnienia tego z ministrem Radosławem Sikorskim, i to w tak newralgicznych miejscach, jak w Gruzji.Pamiętamy nieoczekiwane wyloty do Tbilisi, czy próby nacisku na NATO w sprawie przyjęcia Gruzji i Ukrainy do NATO. Wiele tych inicjatyw, a także wypowiedzi Lecha Kaczyńskiego, były niezgodne z linią polityczną polskiego rządu. Niestety, kohabitacja z rządem Donalda Tuska, w której to Lech Kaczyński samozwańczo przyznał sobie prerogatywy w polskiej polityce wschodniej - nie przynosi Polsce żadnych korzyści, a wręcz straty.

Inicjatywa porozumienia energetycznego, w skład którego mają wejść Azerbejdżan, Gruzja, Ukraina i Polska - spowodowała usztywnienie się Rosjan. Ropociąg Odessa – Brody – Płock to jest bardzo dobry pomysł, pod jednym wszakże warunkiem – że będzie co do niego wlać… a jak wskazuje postawa Kazachstanu – to jest tylko możliwe w momencie, gdy Rosja wyrazi na to zgodę. Nazarbajew wyraźnie stawia na Rosję i widać, że bez zaproszenia Rosji – nie mamy co liczyć na powodzenie tego projektu. Jednym z postulatów i priorytetów polskiej polityki zagranicznej jest bezpieczeństwo energetyczne kraju. Ale to bezpieczeństwo, jeżeli się spojrzy na umieszczenie Polski na mapie Europy – zależy w najwyższym stopniu od naszej sytuacji politycznej – i relacji z Rosją. Próby ustawiania krajów będących w rosyjskiej strefie wpływów - na pewno temu nie pomogą.

Podobna sytuacja dotyczy Gruzji. Polska wspierając prezydenta tego kraju, Micheila Saakasszwilego, i to bezkrytycznie, miesza się do wewnętrznej polityki tego kraju, jak również przeciwstawia Polskę Rosji.