Jeśli chodzi o drogi wodne to jest ich w sumie 800 km. Bardzo ważną drogą dla transportu jest rzeka Ubangui. Jednak i tu pojawia się problem, bowiem można z niej korzystać tylko przez 6 miesięcy w roku, podczas wspomnianej wyżej pory deszczowej. Jest w niej wtedy tak dużo wody, że mogą nią płynąć statki rzeczne. Niestety w Republice Centralnej bądź, jak kto woli Środkowej Afryce flota handlowa nie posiada żadnych statków a jeśli chodzi o flotę powietrzną to są 52 porty lotnicze w tym tylko 3 o nawierzchni utwardzonej, o których można powiedzieć, że przypominają te z prawdziwego zdarzenia.
Rolnictwo w tym kraju jest bardzo prymitywne. Uprawia się bawełnę, kawę, tytoń, maniok, jam, proso, kukurydza, banany i drewno. Wraz z leśnictwem składają się na główne gałęzie gospodarki. To pierwsze zapewnia połowę PKB. Ponad 70% ludności mieszka w trudno dostępnych i odległych obszarach kraju. Pozostałe dochody tego afrykańskiego państwa to eksport drewna 16% i diamentów - prawie 54%. Eksportuje się również drewno, bawełnę, kawę i tytoń. Jeśli chodzi o eksport to największymi partnerami tego kraju według danych sprzed 10 lat są: Beneluks 36%, Wybrzeże Kości Słoniowej 5%, Hiszpania 4%, Egipt 3%, Francja. Importuje się towary przeważnie z Francji 30%, Wybrzeża Kości Słoniowej 18%, Kamerunu 11%, Niemiec 4% i Japonii. PKB całego kraju wynosił 3 lata temu 580 milionów USD w tym na 1 mieszkańca 1 700 USD.
Istotnymi czynnikami ograniczającymi rozwój gospodarczy Republiki Środkowoafrykańskiej są brak dostępu do morza, zły system łączności i transportu, niewykwalifikowana siła robocza oraz dziedzictwo pozostałe po okresie złej polityki makroekonomicznej. Dewaluacja franka CFA o 50% miała znaczący wpływ na gospodarkę Republiki. Zwiększył się eksport diamentów, drewna, kawy i bawełny, co przyniosło 7% wzrost PKB w roku 1994, rok później wzrost osiągnął prawie 5%. Bunty wojskowe i niepokoje społeczne w roku 1996 przyniosły spadek PKB o 2%. Walki pomiędzy rządem a rebeliantami, których podłożem były niskie płace, złe warunki życia i dążenia rebeliantów do udziału w życiu politycznym zablokowały prowadzenie interesów w stolicy kraju i w konsekwencji zmniejszyły dochody rządu. W 1998 roku MFW zatwierdził fundusze na poszerzenie programu reform strukturalnych. W latach 2000-2001 rząd zakładał 5% roczny wzrost gospodarczy i 2,5% stopę inflacji.