I tutaj moim zdaniem tkwi główny powód powrotu starszych muzyków na sceny. Granie wciąż sprawia im przyjemność i co najważniejsze znów jest na nie popyt. Nie ma nic piękniejszego dla Page'a czy Stinga niż wielki tłum podskakujący w rytm dobrych przebojów. Widzowie również się cieszą, bo nareszcie nie muszą szukać zdjęć zespołów w Internecie a muzyki słuchać z domowej dyskografii. Czego najlepszym przykładem były wspomniane na początku obozowiska pasjonatów Led Zeppelin przed koncertem w Londynie.

Może więc lepiej porzucić własne "wiosło" i posłuchać na żywo Stairway to Heaven czy Every Breath You Take. Bo muzyka prosto ze sceny powoduje o wiele większe przeżycia niż te, których doświadczamy słuchając utworów w wersji elektronicznej. I na pewno daje satysfakcję, jakiej nie doświadczymy łamiąc sobie palce na solówkach mistrzów gitary. A przecież wywołanie emocji jest istotą muzyki – szczególnie tej, która nie daje o sobie zapomnieć na długo po koncercie. Led Zeppelin i inni starsi przedstawiciele rocka robią to naprawdę wspaniale. Dlatego sam z chęcią długo wyczekiwałbym koncertu "ołowianego sterowca". Nawet w najbardziej spartańskich warunkach.