Ten ponowny powrót człowieka na łono natury pozwala spojrzeć na świat z innej perspektywy. Stojąc na szczycie góry, czując powiew wiatru we włosach, patrząc zachłannie w dal, zyskuje się świadomość swojej maleńkości i łączności z naturą jednocześnie. Według Junga każdy pojawiający się na tym świecie człowiek, rodzi się z zakodowanymi treściami, stanowiącymi dziedzictwo naszych przodków. To tzw. archetypy. Archetyp to dziedziczony pokoleniowo wzór zachowania, myślenia i odczuwania w typowych dla człowieka sytuacjach. Stanowi wytwór doświadczeń zebranych przez ludzkość w kontakcie ze światem zewnętrznym. Zastanawiając się nad tym, dlaczego przyroda Alaski wywarła na mnie wrażenie i zmusiła do refleksji nad miejscem człowieka w świecie, dochodzę do prostego wniosku – najprawdopodobniej wpływ na to miały treści przekazywane przez moich bezpośrednich przodków (wychowanie otrzymane od rodziców) oraz treści zawierające się w doświadczeniu całej ludzkości i przybierające postać archetypu. Siła, ogrom i twórczość natury wyraża się w archetypie Wielkiej Matki. Istota jego sprowadza się do zdolności dawania życia, opiekuńczości i wspomagania. Być może właśnie z tego względu, w miejscu, gdzie przyroda nieprzerywalnie sprawuje rządy, możliwość poczucia bycia cząstką czegoś większego jest tak łatwo dostępna. Ta łączność ze światem przyrody daje zrazem wrażenie bycia zaopiekowanym, współistniejącym z innymi tworami natury – ludźmi, zwierzętami, roślinami.

Ludzie mieszkający na Alasce bywają różni, podobnie jak w każdym innym miejscu na świecie. Jest jednak pewna wiązka cech ich łącząca – otwartość i chęć poznania innych. Mieszkańcy Alaski cierpliwie słuchają przyjezdnych, nie bacząc i nie poprawiając pojawiających się błędów w wymowie. Sami również starają się dopasować własne wypowiedzi do umiejętności posługiwania się językiem angielskim swoich rozmówców. W tym celu często zwalniają tempo mówienia.

Idąc do alaskijskiego baru nie licz na to, że w samotności posączysz piwo i oddasz się zadumie nad tym, co było Ci dane zobaczyć. Krajobraz Alaski stanowi bowiem niezwykłe widowisko, które z pewnością spełni wymagania mało pobłażliwego widza. Jego różnorodność wzbudza niekwestionowany zachwyt i chęć zatrzymania się, poddania refleksji. Jednakże z chwilą przestąpienia progu baru, bez wątpienia zwrócisz uwagę swoją obecnością. Rybacy, drwale chętnie dzielą się opowieściami, opisującymi trud i pasję życia w tym odległym, opanowanym przez naturę, zakątku świata. Przyroda Alaski jest niesamowicie bogata – znajdziesz tu zielenią porośnięte wysepki, strome, skaliste i nieprzystępne zbocza gór, lodowce. Dzieląc się z tubylcami wrażeniami warto mieć na uwadze fakt, że bycie gościem pociąga za sobą pewne wymogi zachowania. W barach alkohol często leje się strumieniami i o bijatykę nie trudno. Cała różnorodność Alaski, począwszy od przyrody i skończywszy na ludziach, stanowi pasjonujący kolaż, od którego trudno oderwać wzrok i zaprzestać rozmyślań.