I prawda jest taka, że ten piękny, praski krajobraz ujrzeć i docenić jesteśmy w stanie tylko My, mieszkańcy. A któż ma kształtować w nas tę wrażliwość odbioru jak nie prasa nasza codzienna? Czy ujrzymy na nowo świat oczami spracowanych redaktorów z trzema fakultetami, harujących na akord za wielkim monitorem komputera? Oczywista odpowiedź brzmi - NIE!

Mój, wcale nie idealistyczny projektor rzeczywistości, wyświetla swobodnie tłumy duszyczek artystycznych Pragi, napływających niczym wzburzone morze pod redakcję szacownego „Ithink” i skandujących donośnie, aż po wieżyczki praskich kościołów,

„ Dać jej szansę, dać jej szansę! „.

Bo czasem tak bywa, że idziesz deszczową ulicą i nagle wiesz, że musisz stworzyć świat od nowa. Poprzez swoją Pasję, poprzez swoją Miłość. Moją miłością jest Pisanie. Pisanie dla ludzi. Felietonów. Pozwolicie?