Swego pająka nawet nazwałam skoro ma mi towarzyszyć całe me życie. Pomijając fakt, że płci nie rozpoznałam, dziesięć kończyn wyliczyłam, włochate futerko zobaczyłam i nazwałam Kłótnią. Na drugie imię dałam Łza. Dumne trzecie imię brzmi Nadzieja. Nazwisko też musiało być, a jakże. Jest podwójne, pewnie uznałam, że wzięła po mężu tarantulcu.


        Kłótnia Łza Nadzieja Przyszłość- Życie.


        Czuję, że zegar nieubłaganie wybija sekundy mojego życia. Minuty zmieniły się w godziny, godziny w dni, a dni wracały do płynącej rzeki czasu. Zła wiadomość jest taka, że czas płynie. Tego, co zabrał poślizg, w który wpadłam, już nie odzyskam, tak samo jak ta druga osoba siedząca obok. Dobra wiadomość jest natomiast taka, że to właśnie ja stoję u steru.


        Potrzebuję mojego drugiego kapitana. Tego, który mnie wspiera, gdy zaczynam bezcelowo dryfować po oceanie zapomnienia. Tego, o którym wiem tyle samo, co o sobie i jestem w stanie powierzyć mu swoje życie, połączyć jego tarantulę z moją.


        Już nie potrafię przeżywać tego wszystkiego sama. A jednak potrzebuję zrozumienia. I troski wtedy, gdy mi jej potrzeba. Chusteczki, gdy zaczynam wymawiać drugie imię mojej podopiecznej w terrarium, i ramienia do przytulenia.


        Czas wysiąść z autobusu. Zakończył swoją trasę. Przebiec ile trzeba z pudełkiem wspomnień pod pachą, i z uśmiechem 32 rozpocząć kolejny dzień. Bez emocjonalnego zderzenia, ukrytym pomiędzy przemijającymi sekundami życia.