Podsumowaniem tej metody, jest przekazana zainteresowanym na piśmie ocena poszczególnych elementów systemu komunikacji.


- Metoda DZL (Durchlaufzeitenanalyse)

Metoda, która powstała w Berlińskim Instytucie Badań Organizacji i Zastosowań Technologii (Institut fur Organisationsforchung und Technologieanwendung) (Zangl, 1987, s. 223). Przewiduje sześć grup czynności procesu informacyjnego:

- opracowywanie informacji,

- przekształcenie informacji (na zdatny do wykorzystania),

- kontrola i uzgadnianie informacji,

- transport informacji,

- czynności przygotowawcze przesyłu informacji,

- badanie zalegania informacji oraz odpowiadających im czasów (Zangl, 1987, s. 104).

Celem nadrzędnym tej metody było zminimalizowanie czasu potrzebnego do przebiegu procesów komunikacyjnych.

Składa się z następujących faz:

- utworzenie zespołu badawczego złożonego z ekspertów zewnętrznych specjalistów (organizatorów) oraz minimum dwóch przedstawicieli danej instytucji,

- formułowanie szczegółowych celów oraz dobór obiektów badań; etap ten opiera się na wynikach audytów komunikacyjnych z kadrą zarządzającą firmy,

- zbieranie informacji prowadzone przez przedstawicieli danej instytucji, przewiduje opracowanie opisów procesów pracy; później przygotowywane są wywiady prowadzone zespołowo w odniesieniu do określonych grup pracowniczych a także indywidualnie z każdym z personelu,

- opracowanie przez ekspertów kwestionariuszy i ankiet odnośnie identyfikacji problemów w komunikacji oraz kształtujących firmę czynników,

- opracowanie i analiza wyników badań; uzyskane wyniki poddawane są szczegółowej analizie, interpretacji, a w końcu ocenie (Czekaj, 2000, s. 132).
Metoda ta jest ciekawa z jednego powodu - jako nieliczna uwzględnia czas przebiegu procesów komunikacyjnych wraz z czynnościami nietworzącymi wartości dodanej. Wiąże się to z dynamiką procesów przekazywania informacji; w jej przypadku narzędziami badawczymi są m.in. kwestionariusze, ankiety i wywiady (Ober, 2007, s. 87).


Wnioski:

Aby skonstruować właściwą metodę badań systemu komunikacji wewnątrzorganizacyjnej odpowiadającą profilowi organizacji w stu procentach, należy stworzyć autorski model badań, oparty na własnych doświadczeniach oraz informacjach zawartych w innych modelach. Co taki model daje właścicielowi firmy? Szczegółowy wgląd w problemy organizacji: gdzie wystepują błędy, na czym one polegają oraz co jest za nie odpowiedzialne. Pracownik nie korzysta z oficjalnego systemu komunikacji nie dlatego, że złośliwie stara się, by jego firma zbankrutowała, ale dlatego, że go nie zna lub nie potrafi się nim posługiwać. Poza tym trzeba mieć w świadomości, iż tak, jak kupienie podręcznika o chorobach zakaźnych nie wyleczy nas z grypy, tak wiedza o problemach z komunikacją wewnętrzną nie skonstruuje nam modelu komunikacji wewnątrzorganizacyjnej, który te problemy rozwiąże.