Podczas opowieści autobiograficznej wspominał o trudnym dzieciństwie, z którego wyniósł następujące zasady –„nie wstydź się za nazwisko, wygląd i wyznanie gdyż jest to dziedzictwo przodków i za nie odpowiadamy” – zdaniem  Wojciecha Cejrowskiego nie nam o nim decydować.
Następnie podróżnik przeszedł do ekonomi – poprzez proste porównania przedstawił zasady wolnej polityki handlu, która w domyśle jest korumpowana przez biurokratyczne, modernistyczne rządy ludzi białych. Podróżnik i dziennikarz wychodzi z prostego założenia, – ”Gdy kupię miejsce w samolocie to kupię je na własność i mogę je odsprzedać, komu tylko chcę – np. Wojtkowi, nie mogę sprzedać? Dlaczego? Skoro nie mogę go sprzedać to oznacza, że nie mam do niego praw własności, gdy kupuje miejsce w autobusie przez lasy Amazonii to na jednym miejscu może siąść nawet 4 osoby za jedną cenę”. Można by to uznać za demagogię i wytknąć to, że zakupując jakikolwiek towar zakupujemy go na określonych warunkach i nie możemy mieć do nikogo pretensji – Cejrowski jest orędownikiem idei wolnego handlu gdzie kupić coś oznacza mieć to na własność i możliwość dowolnej odsprzedaży, dlatego państwo nie powinno w tych kwestiach krępować obywatela.
Następnie poruszono temat integracji społecznej – w erze technologicznego społeczeństwa coraz bardziej się oddalamy – podróżując drogą między kontynentalną przez Amazońską puszczę samochodem, który nie ma nic wspólnego z wygodą czy bezpieczeństwem nie raz będziemy zmuszeni – albo zrobić przerwę techniczną albo wyciągać wspólnymi siłami samochód z wielkiej niecki z błotem i wodą gdzie dzisiejsza pielgrzymka do Rzymu w autokarze ze wszelakimi luksusami twa, trwa i trwa i nie jednoczy a izoluje jednostki.
Cejrowski skomentował, że Europejczyk udając się na inny kontynent musi odrzucić stereotypy, które wyniósł ze szkoły np. dotyczące Ameryki Łacińskiej:

-W Ameryce Łacińskiej nie ma ludzi bezrobotnych – są tylko na własne życzenie, zawsze można zarobić – liczy się tu praca fizyczna, którą państwo nie krępuje

- W Ameryce Łacińskiej nie ma bezdomnych – chyba, że na własne życzenie, zawsze można pójść do lasu, wykarczować parę drzew i zbudować sobie domek obok drogi.

- W Ameryce Łacińskiej nie ma ludzi głodnych – zawsze istnieje możliwość uprawy ziemi czy po prostu gospodarki łowieckiej.

Istnieje tam zrozumienie ludzi biednych i bogatych, – jeśli planuje się wybudować autostradę a obok niej stację benzynową to wysiedlonych mieszkańców nie wyrzuci się na bruk, (bo spalą tą stację benzynową) tylko zaproponuje domy na deskach, z cegły.

Rząd nie wtrąca się do polityki społecznej – czy ludzie w Ameryce Łacińskiej są biedni? Tak, w naszym rozumowaniu są, ale nie czekają i nie oczekują pomocy – sami dbają o swoje interesy.