„Wprost” to gazeta zajmująca się głównie polityką i kulturą. Redaktorem naczelnym jest Marek Król. Tygodnik redaguje zespół około siedemdziesięciu dziennikarzy, grafików i fotografików. Pierwszy numer magazynu ukazał się 5 grudnia 1982, a od 1989 roku „Wprost” stał się tygodnikiem ogólnopolskim. Co tydzień Marek Król dzieli się z nami swymi spostrzeżeniami na temat współczesnego świata, polityki i nowości kulturalnych. Jego felietony noszą tytuł Na stronie.

Tomasz Nałęcz, profesor nauk historycznych wyraźnie nawiązuje w swych rozważaniach do historii Polski. Znana publicystka i autorka programów telewizyjnych, słynna druga płeć, czyli Maciej Rybiński (Ryba po polsku), satyryk i były dziennikarz sportowy uhonorowany jest za to, że „pisze, bo myśli”. Z kolei Krzysztof Skiba, artysta rozrywkowy, wokalista grupy Big Cyc, ujawnia zabawne i trafne aluzje do polskiego rządku. Mocną stroną jego pióra jest powiązanie polityki i filmu, bądź jak kto woli – polityków i postaci z kreskówek. Zamiłowanie Skiby do autoironii widoczne jest w tytule jego rubryki – po prostu Skibą w mur.

Pamiętajmy jednak, że szanujący się tygodnik informacyjny nie zawiera wyłącznie treści w stylu „Dowcip za dychę”. „Wprost” to przede wszystkim kultura, biznes oraz najnowsze wiadomości dotyczące spraw krajowych i zagranicznych. Czytając artykuły odbiorca ma łatwy dostęp do tego, co dzieje się obecnie na świecie. Jest to oczywiście cecha każdego szanującego się pisma o charakterze politycznym. Jednakże tym, co sprawia, że sięgamy właśnie po to pismo jest brak propagandy, nie wystawianie na polityczny piedestał partii SLD, no i oczywiście... słynne cytaty Skanera. Doskonałym pomysłem jest wzbogacenie pisma o liczne ryciny i komiksy.

Dobierając zdjęcia do poszczególnych artykułów „Wprost” niekiedy posługuje się zasadą kontrastu. Dowodem tego są choćby dwa sąsiadujące ze sobą artykuły z działu Wydarzenia (nr 1 styczeń 2005) – na górze wystawa rzeźby Św. Jakuba, a na dole... wdzięków Pameli Anderson. Ilustracje to nie tylko zdjęcia znanych twarzy, ale i ryciny, niekiedy dydaktyczne, innym razem zabawny fotoplastykon Henryka Sawki.

Głównym celem tygodnika jest pragmatyczne przedstawienie istotnych wydarzeń z życia politycznego i społeczno-kulturalnego, a także skomentowanie ich w sposób obiektywny i przystępny. Wprost zamiast szukać sensacji stara się zainteresować czytelnika problemem i robi to w jak najbardziej obrazowy sposób, wydobywając z informacji istotę sprawy. Swego czasu felietony publikował tu Andrzej Zaorski, który swym „Szkiełkiem w oku” zachęcał czytelników do patrzenia na sprawy pozornie nieistotne. Jego najciekawsze teksty to „Chłopiec do bicia”, „Cztery litery”, „Po kolei” czy „Palcem po mapie”.