Jakiegokolwiek celu byśmy jednak nie wybrali płacić będziemy stresem tak długo, jak długo go nie osiągniemy. Dlatego też dobrze jest, traktując z należytym szacunkiem naukowe metody i techniki antystresowe, skorzystać od czasu do czasu z postrzegania otaczającego nas świata przez poczciwy poliimagineskop Dyszkina, zaliczany do imagineskopów par excellence sztucznych, wykonany z emaliowanej blachy żelaznej o kształcie sferycznym, gęsto dziurkowanej, zaopatrzony w ergonomiczny uchwyt, pozwalający na zwielokrotniony ogląd szerokiego wycinka rzeczywistości na podobieństwo złożonego oka owada, przydatny także do odcedzania pierogów lub makaronu (2) i znany w naszej szerokości geograficznej pod nazwą durszlaka.

Być może imagineskop pozwoli nam we właściwych wymiarach dostrzec tworzenie się tzw. nowej klasy, kupującej elitarne pisma, aby się dowiedzieć jaki garnitur ubrać, jaki zegarek założyć na rękę, jakie pióro włożyć do kieszeni, jaką teczkę trzymać w dłoni. To ich barwy godowe – jak u ptactwa (3). Lub pomoże nam zrozumieć formy prowokacji Manueli Gretkowskiej, która nie mówi prawdy, ani o świecie zewnętrznym, ani o swoim własnym wnętrzu, szermując metaforami w rodzaju: łechtaczka judaizmu jako organ chrześcijaństwa (4)
Jakkolwiek byśmy świat postrzegali pamiętajmy jednak, że przy właściwej autoprezentacji czarne jest na wieczór, brązowe to kolor biedy. Najlepszy jest szary. (5) Szary jest neutralny i nie wyróżniający się. Szary jest przeciętny i co najważniejsze nie stresujący, a o to przecież chodzi, o sukces bez stresu.
Przypisy:

1. „Stres życia” – Selye,

2. „Wstęp do imagineskopii” – Śledź Otrębus Podgrobelski,

3,5 „AAAArtystę – od zaraz” – Cezary M. Kruk,

4. „Kabaret metafizyczny” – Manuela Gretkowska
Janusz Wojtowicz