Czy śmierć powinna być pokazywana w mediach, na tak szeroką skale jak obecnie? Czy może uważasz, że jest za mało newsów związanych ze stosowaniem przemocy?

- Powiedzieć, że ktoś się przekręcił, to żadna polityka, dorośli ludzie to wiedzą, ale na temat śmierci powinno się mówić, bo to nieodzowna część naszego życia; można powiedzieć, że umieramy poprzez proces starzenie codziennie. Moim zdaniem na temat śmierci powinno się rozmawiać nawet w szkole, bo później jak ja słyszę takie teksty, że, w porzo jest eutanazja, i ktoś zadaje mi pytanie: „E! -Jak byś leżał i by ciebie wszystko tak bolało, morfina by ci nie pomagała. I gnijesz, patrzysz jak ci nogi gniją, i jak robaki cię konsumują, to nie chciałbyś żeby ktoś cię uśmiercił?” Ja mówię, że z jednej strony bym chciał, ale z drugiej, człowiek, który by mnie zabił; choć może myślałby, że wykonuje jakiś akt łaski, mógłby po latach zmienić zdanie i gryzłoby go sumienie, że mordował. Zresztą, gdy rozmawiam z ludźmi na temat śmierci np. o samobójstwie, to słyszę od ludzi: „O ja byłem gotowy wykonać samobójstwo!” To mówię: byłeś gotowy, to dlaczego tego nie zrobiłeś?! Bo ja się pochlastałem i powiem ci, że fajne uczucie jest, jak tak krew z ciebie upływa, i tak wiesz stoisz, i tsss...! A później, jak takie coś byś przeżył, to zastanowiłbyś się nad tym, bo to już prawie zgona łapiesz. Czujesz, że coś uchodzi z ciebie, jakby ci się akumulatory rozładowały. Nie wytrzymujesz presji i tak odpadasz.

Więc jak powinna być pokazywana śmierć: edukacyjnie czy komercyjne, jak „piesek na pokazie”?

- W taki sposób też powinna być pokazywana, bo wiesz, są ogniska zapalne na świecie, gdzie np.: wylatuje ci oszołom i zabija za to, że nie nosisz turbanu na głowie, albo sobie idziesz, lecz znalazłeś się w nieodpowiednim miejscu, o nieodpowiedniej porze i cię rozerwało, bo się natknąłeś na gościa samobójcę. Takie rzeczy są pokazywane, myślę, że ze względu na to; to jest jakiś tam problem, a nie można przecież rozwiązać problemu, nie znając go.

Czy twoja odporność na drastyczne sceny wzrasta czy maleje pod wpływem oglądania ich w telewizji?

- Nie przypominam sobie, żebym po oglądnięciu jakiegoś tam dziennika, czy filmu bał się lub miał jakieś koszmary. Nigdy! Zawsze wiedziałem, że to jest świat wyimaginowany, wirtualny, że nie jest rzeczywistością.