I wreszczie ten moment. Ustawiamy się odpowiednio bokiem do celu, sprawdzamy siłę wiatru, podnosimy łuk, napinamy cięciwę, celujemy, nadal celujemy i strzał. Oczywiście strzała mija cel o włos, czyli o jakieś 5 może 6  metrów. Ale nie zrażamy się i próbujemy dalej. A potem spacerek w poszukiwaniu strzał,  które nie zawsze dają się znaleźć, i to jest chyba jedyna wada w tym sporcie. Pamiętać należy o tym, że łuk to broń, więc trzeba postępować z nim rozważnie, tzn. nie stać na lini strzału. Ale zabawa i radość, jaką sprawia strzelanie z tej starożytnej przecież broni, jest niesamowita. Czego i Wam życzę.