Co więcej, w trakcie debaty przed wyborami w Hiszpanii 4 lata temu kiedy to Zapatero i jego PSOE (Hiszpańska Socjalistyczna Parti Robotnicza) doszli do władzy, kwestia praw gejów ani razu nie pojawiła się w długiej i istotnej dla wyniku debacie telewizyjnej Zapatero- Aznar. Myślę, że niewiele ryzykuję stawiając tezę, iż gdyby Zapatero przyjął podobną listę priorytetów programowych jak SDPL Borowskiego to dzisiaj nie byłby premierem swojego kraju.

W całej sprawie dziwi jeden fakt, jak to możliwe, że Marek Borowski tak twardo i uparcie zmierza do samobójstwa politycznego i stopniowo aczkolwiek nieuchronnie traci autorytet poważnego polityka zamieniając się w jeszcze jednego przedstawiciela tak popularnego u nas folkloru politycznego. Cała sytuacja nie przedstawia też w najlepszym świetle zdolności politycznych przedstawicieli środowisk gejowskich (niektórzy z nich sprawują nawet funkcje osób odpowiedzialnych za program partii), kto bowiem świadomie podcina gałąź na której sam usiadł ?

Obecnie wygląda na to, że SDPL która na początku wydawała się być ciekawą alternatywą na lewicy dla skompromitowanego i niemrawego SLD jest już nie do uratowania podobnie jak jej lider. Można śmiało mówić o tym polityku w czasie przeszłym. Obecnie SDPL ma znacznie niższe poparcie niż dotknięty największym kryzysem w swojej historii SLD, znaczenie opiniotwórcze SDPL jest mniejsze nawet niż wciąż niszowego środowiska z kręgu „Krytyki Politycznej”.

To co na naszych oczach dzieje się obecnie z SDPL można porównać do parady gejowskiej, w trakcie której na jednej z platform przy akompaniamencie marsza żałobnego Chopina w wersji techno, grupa dziwnie wyglądających rozbawionych młodych ludzi wiezie trumnę ze zwłokami byłego marszałka Sejmu i wicepremiera. Używając porównania jednego z nie żyjących już niestety komentatorów sportowych można to zjawisko opisać tylko zdaniem: „ O, JAKA PIĘKNA KATASTROFA!”.