Rozwaga - nie jesteś pewien - zrezygnuj
Przed każdym wykonaniem jakiejś nowej lub bardzo trudnej ewolucji ogarnia ich strach. Jest to normalna reakcja organizmu. Należy wtedy bardzo się skupić na wykonywanym elemencie, wyciszyć umysł i nie myśleć o tym, że coś może się nie udać. Nie zawsze udaje się im przełamać barierę psychiczną. Zawsze lepiej odmówić sobie wykonania danego tricku, jeśli nie jest się tego pewnym niż potem żałować. Bo brak przygotowania może skończyć się tragicznie, w najlepszym wypadku kontuzją, a w najgorszym trwałym kalectwem lub nawet śmiercią. – ostrzega „Wino”. Parkour uprawia się bez żadnych zabezpieczeń. Bieg, skoki przez mury i barierki, igranie z wysokością – wszystko to bez żadnych ochraniaczy. Często zdarzają się kontuzje oraz urazy. To jednak nie zniechęca do treningów żadnego z prawdziwych traceurs. Wręcz odwrotnie motywuje ich do dalszych treningów. Według Konrada „Wino” każda kontuzja ma swoje wady i zalety.- Wadą jest oczywiście ograniczona sprawność fizyczna, zaletą zaś to, że dają wiele do myślenia. Zazwyczaj po kontuzji dochodzimy do wniosku, że nie było warto wykonywać czegoś na siłę lub ze zmęczeniem. Wpływa to bardzo na przyszłość, bo człowiek uczy się na błędach i już więcej razy takiego nie popełni. Zawsze pomyśli te dwa razy więcej zanim się coś wykona.
Reakcje otoczenia
Biegają po całym mieście. Kiedy zaczynali przechodnie patrzyli na nich z dużym zdziwieniem. Dla wielu było nowością zobaczyć osoby biegnące przed siebie i pokonujące płynnymi ruchami wszelkie przeszkody napotkane na drodze, przeskakujące murki, barierki, schody. Niejedna osoba zastanawiała się: cóż to takiego? Często traceurs spotykali się ze słowami krytyki ze strony przechodniów. - Często byliśmy przeganiani z miejscówek. Zawsze wtedy rozmawialiśmy z właścicielami posesji lub jakiego terenu, gdzie ćwiczyliśmy, żeby jednak nie odbierali nas jako wandali lub chuliganów, lecz jako ludzi, którzy kochają swoja pasje i chcą ja kształtować, a do tego trzeba im warunków - mówi Konrad Winiarski. -Rodzice cieszyli się, że mam jakąś pasję - mówi Mateusz „Toganja”. Cieszyli się, że ich syn się interesuje czymś konkretnym i nie siedzi pod blokiem z dresami, pijąc piwko i paląc papierosy. Traceur unika bowiem używek - Ja ani nie palę, ani nie używam napojów wyskokowych. Jest takie hasło: dont drink & run i tego trzeba się trzymać- dodaje. Teraz ludzie patrzą na nich z ciekawością. Widzą, że poprzez treningi doszli tak daleko. Podoba im się to, co robią i szanują ich za to, że mają jakieś zainteresowania. - Teraz zrozumieli, że lepiej udostępnić nam miejsce do trenowania, gdzie będziemy się rozwijać niż żeby pozwolić na to, żebyśmy siedzieli na ławce i pili piwo, przez co zapewne nigdzie nie dojdziemy. Ludzie często podchodzą, pytają, gdzie trenujemy, jak trenujemy, ile już ćwiczymy, bardzo nas to cieszy, bo widać, że kogoś interesuje to, co robimy – dodaje Konrad.