W sumie mógłbym tutaj napisać o prawach gejów i lesbijek w niektórych amerykańskich stanach, w Holandii, Szwajcarii, ale napiszę o Rosji i Iranie. Dlaczego? Ponieważ wydaje mi się to subiektywnie najbardziej ciekawe. W Rosji homoseksualizm przez pewien czas był traktowany dość liberalnie - po rewolucji październikowej powstały nawet plany legalizacji związków osób tej samej płci. Później jednak do władzy doszedł Stalin i temat gejów i lesbijek po prostu zniknął. A zniknął w szpitalach psychiatrycznych, więzieniach i łagrach, gdzie zsyłano homoseksualistów. Zabawnym z kolei stało się dla mnie stwierdzenie Ahmadineżada (prezydent Iranu), iż w jego ojczyźnie nie ma homoseksualistów. No cóż, jeśli w Polsce ustanowiono by prawo, żeby osoby lubiące kolor czerwony mordować bez zastanowienia, ja też przestałbym lubić kolor czerwony. No, przynajmniej oficjalnie.
Czy warto bać się geja? Warto bać się lesbijki? Nie mam pojęcia - jestem jednak homofobem i jeśli dowiedziałbym się, że któryś z moich znajomych jest homoseksualistą, zapewne bałbym się o nasze wspólne relacje. Logicznie rzecz biorąc wynika to jednak bardziej z mojej niewiedzy i braku zrozumienia tej grupy społecznej, aniżeli wściekłej, zakorzenionej od małego nienawiści. Choć z drugiej strony - jak mam zrozumieć grupę społeczną, której największa manifestacja wiąże się z farbowaniem włosów na jaskrawe kolory, ubieraniem obcisłej, lateksowej bielizny i mówieniem "jesteśmy tacy, jak Wy"?