Co w tej sytuacji mogą zrobić nauczyciele i dyrektorzy szkół, którzy nie mają wpływu na ustawodawstwo polskie, a którym zależy na jakości kształcenia?

P. Samociak – Zachęcam szkoły do podejmowania partnerstwa z takimi instytucjami jak Instytut Nowoczesnej Edukacji, w zakresie kształcenia i doskonalenia pracy nauczycieli. Instytut może również współpracować ze szkołami we wdrażaniu nowoczesnych programów edukacji. Na te cele Instytut zdobywa środki finansowe z Unii Europejskiej, więc szkoła otrzymuje wsparcie za darmo.

Jaki jest pożądany model współczesnego nauczyciela?

P. Samociak – Zanim powiem o modelu nauczyciela, chciałbym podkreślić konieczność zapewnienia w Polsce alternatywnym programom kształcenia (przyspieszonym i realizowanym w trakcie pracy) takiej jakości, aby dawały one nauczycielom kwalifikacje równorzędne z tymi, jakie uzyskuje się po ukończeniu studiów. Wydaje się istotne odwrócenie priorytetów pomiędzy certyfikacją opartą na opanowaniu przedmiotów objętych programem kształcenia na studiach i certyfikacją opartą na opanowaniu określonych kompetencji nauczyciela. Chodzi o przesunięcie punktu ciężkości z opanowania treści programowych na opanowanie tych umiejętności, które winien nauczyciel posiadać. Anglia oraz Holandia wprowadziły już certyfikację opartą o standardy kompetencji. To szansa, aby szybko dotrzeć do pożądanego modelu nauczyciela, który potrafi właściwie budować relacje, korzystać z nowoczesnych programów edukacyjnych i posiada wysoki stopień motywacji.

Jakie są możliwe kierunki doskonalenia pracy nauczycieli?

P. Samociak – Coraz więcej krajów stosuje raczej pojęcie „stały rozwój zawodowy” niż „doskonalenie”. Według tej koncepcji kształcenie oraz doskonalenie stanowią następujące po sobie etapy edukacji realizowane w miejscu pracy – czyli w szkole. Taka polityka została już wprowadzona w życie w wielu krajach, w innych zaś jest na etapie projektów.

Czy istnieje perspektywa, aby nauczyciele zarabiali więcej, choćby tyle, co koledzy z innych krajów europejskich?