8) Ostatni punkt niniejszej pracy może wywołać oburzenie naturalistów, wegetarian i obrońców praw zwierząt, którzy zapewne wyzwą mnie od "antyzwierzęcych jawnofaszystów" albo "ogólnoludzkich nacjonalistów". Zgodnie z tym, co napisałam na początku mojego wywodu, człowiek jest najwspanialszą istotą, jaka w ogóle istnieje. Ale jakie miałoby to znaczenie, gdyby nieustannie wisiał on w próżni?! Świat istnieje po to, aby człowiek miał miejsce do działania, samorealizacji. Natura została stworzona (albo sama się stworzyła) DLA LUDZI. Homo sapiens jest jej panem, a zarazem dobroczyńcą i obrońcą. Małe żyjątka istnieją po to, aby stworzyć łańcuchy pokarmowe, na końcu których niejednokrotnie ma stanąć człowiek. Owce są źródłem wełny, krowy - źródłem mleka. Świnie żyją po to, aby człowiek mógł rozkoszować się smakiem wędlin itp. Niektóre eksperymenty muszą być przeprowadzane na zwierzętach, żeby homo sapiens nie doświadczył ewentualnej wysypki czy poparzeń skóry. Oczywiście, niepotrzebne okrucieństwo wobec zwierząt jest rzeczą złą i godną potępienia. Czasami trzeba jednak zabijać zwierzęta, aby np. ratować życie ludzi (mam tu na myśli m. in. eksterminacje ptaków, zarażonych H5N1). Człowiek jest ważniejszy od roślin, od zwierząt, od całej natury... Stąd moja filozofia, którą można określić mianem antropocentryzmu antynaturalistycznego.
Inne nazwy, pasujące do mojego systemu filozoficznego: enjotnowakizm, endżejnowakizm lub po prostu nowakizm. ;-)