No cóż, źli ludzie często kończą swe życie na podobieństwo swoich zbrodni, co zdarza się jednak zdecydowanie zbyt rzadko. Lekarz zamiast ratować ludzi, zabijał ich, zatem dokonał aktu zdrady wobec przysięgi i wobec zespołu cech zwanych człowieczeństwem. Podczas okupacji na zdrajcach także wykonywano wyroki śmierci w identyczny sposób. Każda epoka ma swego dr. Mengele.
Oczywiście, kulturalne media pierwszego łajdaka nazywają mordercą, drugiego zaś jedynie kontrowersyjnym lekarzem, bowiem jakoś nieelegancko doktora nazywać aż tak paskudnie, choć jego czyny były ze wszech miar takowe. Jeśli jeszcze przy wczesnych aborcjach można mieć pewien margines na dyskusję (i w tych rozważaniach nie jest to omawiane!), to jednak (jak określono w tytule) późne ćwiartowanie niemowlęcych ciałek należy uznać za zbrodnię!
W tym wydarzeniu jest jedno jasne światełko - dobrze, że nie wydarzyło się to w Polsce, bowiem w całym nowoczesnym świecie wszyscy by podkreślali (według ustalonych stereotypów), że gdzie jak gdzie, ale taki zamach (no, może bez użycia broni palnej) możliwy jest tylko w ciemnej, zaściankowej Polsce...
Jest jednak różnica pomiędzy oboma zabójstwami - pierwsze zostało dokonane w glorii prawa przez zawodowego państwowego funkcjonariusza, drugie zaś przez amatora nieposiadającego pisemnego upoważnienia na zabijanie. Wydaje się jednak, że obaj wykonali dobrze swoją robotę. Oczywiście, drugi przypadek jest bardziej kontrowersyjny (jak zresztą ów zabity lekarz), ale któż z nas nie oglądał z satysfakcją filmów typu "Życzenie śmierci"? W Stanach musieli widzieć je opisani seryjni mordercy oraz ich zabójcy.
Czy opisane przypadki tragicznych zgonów wpłyną na wybór drogi życiowej kolejnych osobników spod ciemnej gwiazdy? Oczywiście, że nie!
I jak to możliwe, aby w USA, w państwie stawianym jako wzór walki ze złem, jednak zdarzają się takie spore luki i przeoczenia sądowe?