Protestanci, deklarują, że świadomie przyjęli Chrystusa, odmienili życie i system wartości, dlatego często nienawidzą swych pastorów żyją tak jak większość społeczeństwa. Młodzież jest szczególnie podatna na wykwity pop-chrześcijańskie, panuje idea powszechnej miłości, Bóg wszystko bierze na swoje barki i wspaniałomyślnie wybacza, dlatego młodzież zmienia partnerów seksualnych jak rękawiczki, a związki nieformalne są na porządku dziennym.
 W ostatnich latach we wszystkich organizacjach kościelnych za sprawą pop-kultury narasta rozluźnienie w stosunku, co do moralności i obyczajów. Dorośli nie pozostają w tyle, rozwodzą się z byle powodów, następnie żyją w konkubinatach. W gonitwie za pieniędzmi jako chrześcijanie oszukują państwo na podatkach, nader często bywa, że fortuny osiągane w nieuczciwy sposób pomagają osiągać kościelne stanowiska.
W Polsce kościoły protestanckie, moc energii skupiają na eksponowaniu doktryny odrębnej od katolickiej. Grupy pozostające w mniejszości, swoje przetrwanie zawsze wiążą z obwarowaniami w zakresie dogmatycznym, z rzadka wyciągają wnioski, że zagrożenie dla ich istnienia znajduje się wewnątrz ich odizolowanej od świata struktury.
 Dzisiejsze organizacje religijne przypominają polityczne frakcje, w których najbardziej liczy się litera sprawowania władzy, ideologia jest tylko dopełnieniem struktury finansowo hierarchicznej. Uprzedmiotowiony Bóg staje się dobrą wymówką (ideologicznym szantażem) do osiągania prywatnych a-chrześcijańskich celów.   

      W odbiorze społecznym, wywołuje, to coraz większe obrzydzenie i lawinowe odejście mas wyznawców w rejony indywidualnych ideologii, w tym i ateizmu.
Hipokryzja w chrześcijaństwie, fanatyzm i nowa forma pop religijności powodują utratę prestiżu wszelkich organizacji religijnych. W „Złotej Gałęzi” G.J.Frazera (Złota gałąź stara się wyjaśnić i zdefiniować, co łączy prawie wszystkie prymitywne religie ze sobą, a także ze współczesnymi religiami o globalnym zasięgu, takimi jak m.in. chrześcijaństwo), mamy do czynienia z analizą tego zjawiska na płaszczyźnie antropologicznej. Najbardziej wyrachowane jednostki w społeczeństwie dążą, do objęcia stanowisk przywódczych, które gwarantują im życiowy splendor, sukces finansowy oraz władzę, rzeczywistość wielu organizacji religijnych jest wypełniona tego typu matrycą.