Mam jednak inny przykład, inną propozycję, która nie niesie za sobą żadnych dodatkowych kosztów, a dałaby nam wszystkim – tzw. społeczeństwu, czyli mi i Szanownym Czytelnikom – same korzyści. Nie trzeba by planować, reformować, nadzorować, wystarczyłaby jedna decyzja, a nasz kraj w ciągu kilkunastu lat osiągnąłby, przynajmniej pod jednym względem, poziom krajów skandynawskich czy Holandii. I to naprawdę – zaręczam, klnę się na honor i na Jowisza – za niewielkie pieniądze. I nie chodzi mi o masową reintrodukcję łosia czy oddanie Kampinosu i Białowieży pod uprawę tulipanów…

Jak uczynić nas podobnym przeciętnemu Szwedowi czy Norwegowi? Sprawa jest naprawdę prosta – wystarczy zastąpienie w telewizji lektorów przez podpisy.

Tak, podpisy. Tak drobna zmiana pozwoliłaby nam na nadgonienie – przynajmniej pod jednym względem – najbardziej rozwiniętych krajów naszego kontynentu. Przeciętny Polak spędza bowiem przed telewizorem kilka godzin dziennie, dzieci i młodzież spędzają przed odbiornikami naprawdę sporo czasu. Sporą część z chłamu, przepraszam, repertuaru, jakim karmi nas telewizja, stanowią produkcje z krajów anglojęzycznych. Czemu zatem tego nie wykorzystać do celów edukacyjnych?

Koszty – żadne. Tak czy owak telewizja musi kogoś zatrudnić, kto przetłumaczy tekst, a taniej jest chyba wrzucić przetłumaczony tekst po prostu na ekran, zamiast dawać lektorowi do przeczytania.

Korzyści – przeogromne.

Przeciwwskazań – żadnych.

Zadowoleni będą wszyscy.

Osoby głuche bądź słabo słyszące – z oczywistych powodów, będą bowiem mieli znacznie większy dostęp do telewizji.

Rzesze rodaków wyjeżdżających do pracy za granicę – znaliby przynajmniej podstawy angielskiego, tym samym znacznie ułatwiliby swoje życie. Sam angielski by się przydał; poza tym, jak wiadomo, znacznie łatwiej jest się nauczyć kolejnego języka, gdy zna się już jakiś, a więc łatwiej przyszłaby nauka niderlandzkiego czy francuskiego.

Poprawiłaby się alfabetyzacja Polaków – dla wielu naszych rodaków kontakt z podpisami w telewizji byłby chyba jedynym kontaktem z pisanym, poprawnym językiem polskim.

Każdy z nas, oglądając „Rambo III” lub „Życzenie śmierci VIII”, oprócz oczywistych walorów estetycznych, intelektualnych i etycznych, nauczyłby się kilku pożytecznych obcych słówek czy całych zwrotów. Młodzi Skandynawowie nie spędzają przecież nad nauką angielskiego szczególnie dużo czasu, tym niemniej nawet dziesięciolatkowie płynnie w tym języku mówią. Naprawdę, bardzo trudno jest w Skandynawii czy Holandii spotkać kogoś, kto nie zna angielskiego – i dotyczy to wszystkich grup wiekowych.