Książki te są dzisiaj objęte tabu, trudno znaleźć po nich jakikolwiek ślad w dzisiejszym internecie, nie mówiąc o znalezieniu oryginalnych książek. Postanowiłem napisać te kilka słów po obejrzeniu filmu dokumentalnego pt: „Stalagi. Holokaust i pornografia w Izraelu" na kanale Planete. Wspomnienia ludzi zamkniętych w obozach, Holokaust, okropieństwa wojny zostały zamienione na literacka papkę, która nie miała przestrzegać przed okropieństwami wojny, ale pokazywała okraszone przemocą, seksem narzędzie odwetu i zemsty. Sadomasochistyczna wizja obozów nie przypominała w tych książkach miejsca kaźni a miejsce realizacji fantazji erotycznych. Książki nie miały nic wspólnego z prawdą historyczną, Holokaustem a tylko ze zwykłą pornografią, która na fali niedawnych wspomnień stała się dobrym towarem i pobudzaczem zboczonej psychiki. Prowadziło to też do wielu aktów zemsty, pokazywało w złym świetle kobiety, które w obozach były gwałcone, zmuszane przez Niemców do prostytucji. Niemieccy żołnierze po powrocie z frontu odwiedzali domy publiczne otwierane w obozach koncentracyjnych. Kobiety te były usuwane poza nawias społeczeństwa jako, że według ludzi kolaborowały z nazistami i same godziły się na swój los zamiast popełnić samobójstwo. Los tych kobiet przedstawił m.in: Kaletnik w "Domu Lalek" (1956 r., autor opisał najprawdopodobniej losy swojej młodszej siostry). Nie wiadomo także do końca jaki wpływ te książki miały na powstanie YJD (Young Jewish Defenders – Młodzi Żydowscy Obrońcy) organizacja ta zajmowała się odszukiwaniem byłych zbrodniarzy nazistowskich i wymierzaniem im sprawiedliwości w imię narodu izraelskiego. W polskim internecie nie znalazłem ani jednego artykułu na temat tej grupy młodych gniewnych, którzy wzięli sprawiedliwość w swoje ręce. Organizacja ta oficjalnie przestała funkcjonować w 1986 roku po śmierci swojego przywódcy, Mojsze Gorina. Jednak ślady jej działań można znaleźć do dnia dzisiejszego szczególnie na terenie Brazyli, Argentyny. Książki, które miały być okazją do czerpania ogromnych zysków stały się tematem głębszych refleksji i wyciągały na światło dzienne rzeczy, które miały zostać zapomniane. Stały się niekoniecznie prawdziwym, ale na tyle realistycznym obrazem drugiej wojny światowej z jej zbrodniami i katuszami, że niektórzy postanowili na własna rękę wymierzyć sprawiedliwość nazistowskim ciemięzcom.