Są kobiety mądre i dobre, pracowite i uczciwe, zaświadczające swym życiorysem, że „służba publiczna” jest dla nich służbą, a nie „tańcem z gwiazdami”. Są panie od owsa, staników i olejków do smarowania. Panie z ognikiem w oku i prężnym biustem media chętniej pokazują. Jest pani znana z tego, że jest młodą żoną starego premiera. Jak orzeł bielik zajęła wygodną pozycję, zamiast walczyć o przetrwanie w dzikim świecie. Co będzie, gdy takie panie jak marionetki trafią na czołówki partyjnych list? Czy to będzie parytet, czy już synantropizacja?

Czy dla tej sprawy warto kruszyć kopie? Może jednak lepiej zmienić ordynację? Sądzę, że dla ulepszenia list wyborczych parytet nie wystarczy.