Konkludując powszechnie obowiązująca zasada brzmi: puść wodzę fantazji. Te drobne przewinienia są niczym w porównaniu z tym, co robimy ze swoją prywatnością. Pamiętamy, jak jeszcze kilka lat temu niejeden z nas wzdrygał się na myśl o programach typu: „Big Brother”. To, na co owi uczestnicy decydowali się za pieniądze, dziś większość z nas robi za całkowitego darmolca. Znamienny dla dzisiejszych czasów jest fakt z jaką rozkoszą „handlujemy” prywatnością. Zakładając konto na NK, nie reprezentujesz jedynie swojej osoby, zapoznajesz nas ze swoimi rodzicami, dziadkami, dziewczynami, chłopakami, dziećmi, psami, kotami, wibratorami, a często również z wyposażeniem mieszkania. Znam starych moich znajomych, chociaż w gruncie rzeczy nigdy nie miałam z nimi styczności, wiem jakiego koloru jest ich pościel i jaki zapach odświeżacza powietrza preferują. Wiem, to wszystko i powiem szczerze, jakoś mnie to nie podnieca. Co gorsza, czuję się zażenowana świętując wraz z moimi znajomymi ich pierwszy pocałunek, zaręczyny, ślub, a w konsekwencji wzruszający moment odcinania przez dumnego ojca pępowiny nowo narodzonemu dziecku. W ramach bonusu na foci pojawia się także zakrwawione łono matki. Nadszedł moment, aby spytać samego siebie o granice żenady. Prawda jest bolesna, ale oczywista. Nie istnieją. Bo pomyślcie, co musielibyście sfotografować i co napisać, by zaszokować? Były już namiętne pocałunki, gołe tyłki, różnego typu wydzieliny i zasrane pieluchy. Jedynym, co nadal robi na mnie wrażenie jest dodawanie zdjęć papieża z domalowanymi słoneczkami, chmurkami, serduszkami i dołączanie jakże wiele mówiącego podpisu: „mój aŁtorytet Jan Pafffffeuuu drÓgi’’. Pozostawiam Was z tą optymistyczną myślą, gdyż na roztrząsanie sprawy śledzików, pinesek i zapraszających mnie do znajomych „Zakóffff Effffronófff” nie starczy mi już sił. Papatki:)