- Jest w porządku, zdążę bez problemu- dochodzisz do radosnego wniosku.

W kilka sekund bierzesz z wyładowanych nowym towarem półek to co potrzebujesz i biegniesz do niemal pustej kasy. Klientów obsługuje przemiła starsza pani, która do wszystkich się uśmiecha i za wszystko dziękuje.

- Przede mną tylko jedna osoba, jeszcze 7 minut- zdążę.

Jednak to nie jest takie proste. Odnalezienie kodu kreskowego zajmuje Pani kasjerce niezwykle dużo czasu. Gdy już poszukiwany obiekt został odnaleziony, okazuje się, że produkt za nic nie przebije się sam przez czytnik. No cóż- trzeba wbijać ręcznie… Jednak cyferki okazują się 3 razy za małe żeby je zauważyć. Zaczynasz się niecierpliwić i stukać paznokciami o taśmociąg.

Nagle…. Udało się! Cukier przedostał się cudem na drugą stronę kasy! Jednak co z tymi bułkami. Jest ich przecież tyle rodzajów. Czy to są te z przedziałkiem, kajzerki czy zwykłe?- oto dylemat. Nerwowo spoglądasz na zegarek i wpadasz w delikatną nerwicę. Zostało 5 minut a ty sterczysz w „Gigantycznej” aż dwuosobowej kolejce! A przecież jeszcze trzeba dobiec do tramwaju. Wreszcie udało się, klientka płaci za swoje ogromne zakupy, składające się z 4 produktów. Twoja kolej! Już nawet zaczynasz podawać wiecznie uśmiechniętej staruszce zakupy, żeby wszystko sprawniej poszło.

- 4 minuty, nie jest źle- pomyślałeś, zerkając na wskazówki zegarka.

Wszystko byłoby cudownie, gdyby nie okazało się, że miła kasjerka nie ma drobnych, żeby wydać ci resztę. Wpadasz we wściekłość i zaczynasz robić niemiłe uwagi, a za chwilę pyskować. Przemiła staruszka już nie ma takiego uśmiechu jak poprzednio. W natychmiastowym tempie znalazła się reszta do wydania a ty z zakupami pod pachą pędzisz w stronę przystanku.

Jedzie tramwaj! Biegniesz, biegniesz i… przemiły starszy motorniczy zamknął drzwi, prawie zatrzaskując twoją nogę….