Tak w uproszczeniu miłość tłumaczy nauka. Wiele ludzi nie zaakceptuje faktu, iż źródłem ich wyjątkowej i patetycznej więzi są procesy biologiczne. W tym modelu uczucia wyższe są pozbawione mistycyzmu, magii oraz głębszego zrozumienia. To stało się przyczyną rozwoju humanizmu, sztuki oraz kultu kochania się Miłość posiada także inne formy. Do najpopularniejszych należy miłość romantyczna- pełna tragizmu i poświęcenia. Powszechnie była ukazywana w literaturze w schemacie- młody mężczyzna ( romantyk) zakochiwał się w pięknej kobiecie, często z odwzajemnieniem. Łączyło ich wspólne poglądy oraz namiętność. Niestety dla tego uczucia nie ma szczęśliwego zakończenia. Tej miłości na drodze stało wiele przeszkód- konwenanse, sprzeciw rodziców wybranki, mizerny stan majątkowy młodzieńca. Brak możliwości realizacji więzi była tragiczna w skutkach- doprowadzała do obłędu i w konsekwencji do śmierci romantycznego kochanka. Według mnie najczęściej spotykaną formą miłości jest miłość matczyna. Rodzicielka kocha swoje potomstwo ponad własne życie. Matka względem swoich dzieci jest troskliwa, opiekuńcza, delikatna oraz stara się chronić je przed złem oraz zepsuciem tego świata. Jeśli będzie istniała konieczność nie zawaha się oddać życia w celu ochrony swoich latorośli. Nie jestem w stanie zrozumieć patriotów i co za tym idzie miłości patriotycznej. Niektórzy są w stanie poświęcić najwyższą wartości w zamian za ojczyznę- własne życie. Jest to niesamowicie paradoksalne, z jednej strony szlachetne i chwalebne intencje, z drugiej przejaw największej głupoty. Pytam - poco oddawać swoją egzystencje dla państwa?. Na pewno z wielu odpowiedzi jakie bym uzyskał to – poświęcenie dla wspólnego dobra, przyszłych pokoleń, wolności, suwerenności, tradycji i poczucia przynależności. Czuje się dumny z faktu z bycia Polakiem, mimo wszystko nie umarłbym dla kraju. Dlaczego zapytacie. Podczas bohaterskiej śmierci zostałbym odznaczony medalem w imię patriotyzmu, braterstwa i narodu. W rzeczywistości dałbym się zabić za osoby siedzące na wysokich stołkach zarządzające państwem, które same nie miały odwagi tego uczynić.

Jak można się przekonać. Istnieje wiele form miłości, jednak dalej nie stanowi to odpowiedzi na istotę problemu. Dalej jej nie czuje. Jakiś czas temu miało miejsce wydarzenie, które zmieniło moje zdanie. Prawdziwą i doskonałą miłość znalazłem w akademiku – miejscu degrengolady, upadku moralnego, permanentnego seksu, amnezyjnych libacji alkoholowych. Było to zakazane uczucie- miłość pomiędzy dwoma niepełnosprawnymi ludźmi. Wracałem z sklepu w którym zakupiłem paczkę papierosów. Stanąłem na środku holu w którym znajdowały się windy. Właśnie tam zauważyłem tą dwójkę zakochanych. To, że musiałem długo czekać na windę pozwoliło mi na obserwację tych ludzi. W holu panował spory ruch. Wszystkie znajdujące się tam osoby miały jedną, wspólną cechę – ich wzrok zatrzymał się na niepełnosprawnych objawiając się szyderczym śmiechem. Mimo wszystko zakochani nie zwracali na to uwagi – liczyło się tylko to, że mają siebie. Mocno wtuleni w swoje ciała byli dla siebie całym światem oraz źródłem największej radości. Nawet ja- nihilista byłem w stanie wyczuć między nimi chemię, magię zaufanie i bezpieczeństwo miłości nie można traktować obiektywnie. Jest to pojęcie indywidualne i subiektywne, posiadające szeroki zakres. Tylko czas ujawni nam jeden z jej aspektów, choć istnieje ryzyko, że nie będzie nam to dane przez całą, naszą ziemską wędrówkę.