Najpierw jednak podaję analizę tekstu, celem wyjaśnienia skąd się wzięło moje wrażenie, że prorok opisuje tu postać Jana Pawła II.
Ap.14.6 Potem ujrzałem innego anioła lecącego przez środek nieba, mającego odwieczną Dobrą Nowinę do obwieszczenia wśród tych, którzy siedzą na ziemi, wśród każdego narodu, szczepu, języka i ludu.

...Potem ujrzałem innego anioła...

Prorok podaje, że w swej wizji ujrzał „anioła”. Słowo to często kojarzy się z istotą duchową. Jednak w Piśmie świętym jest wiele przykładów na to, że anioł może mieć również postać cielesną człowieka (Rdz. 18.1-15, Rdz 19.1-22, Hbr 13.2). Słowo „anioł” oznacza w dosłownym tłumaczeniu „posłaniec”. Zatem może tu być mowa o człowieku, który jest prawdziwym bożym posłańcem powołanym do wypełnienia powierzonej misji.

...lecącego przez środek nieba...

Od wieków artyści tworzyli wizerunki aniołów w postaci ludzi posiadających skrzydła, gdyż nie wyobrażano sobie innej możliwości „latania”. Od czasów gdy samolot stał się popularnym środkiem lokomocji, zapis ten nabrał również innego znaczenia. Latanie może tu oznaczać, że postać o której mowa, będzie znana z tego, że podróżując po świecie korzysta głównie z samolotu.

...mającego odwieczną Dobrą Nowinę do obwieszczenia...

Misją opisanej tu postaci jest głoszenie Dobrej Nowiny czyli Ewangelii.

...wśród tych, którzy siedzą na ziemi...

W dzisiejszych czasach jest na świecie wiele dużych obiektów wyposażonych w liczne i wygodne miejsca do siedzenia, jednak prorok podaje, że słuchający słów bożego posłańca „siedzą na ziemi”. Oznacza to, że na spotkania z omawianą tu postacią przybywać mają tak wielkie rzesze słuchaczy, że nikt nie mógłby zapewnić wszystkim wygodnych miejsc do siedzenia, stąd właśnie w wizji proroka, słuchające Ewangelii tłumy ludzi „siedzą na ziemi”.

...wśród każdego narodu, szczepu, języka i ludu...

Głoszenie Słowa Bożego ma docierać do każdego narodu i szczepu, ma się odbywać we wszystkich językach wśród ludów całej ziemi.

Podany przez św. Jana opis wskazuje, że może tu być mowa o Janie Pawle II, który był postacią tak niezwykle wybitną, że wielu już za życia uważało go za świętego - dlatego prorok nazywa go „aniołem”. W swych licznych podróżach po świecie korzystał z samolotu jako głównego środka lokomocji, dlatego prorok w swej wizji ujrzał go „... lecącego przez środek nieba...” Głównym celem jego wszystkich pielgrzymek było głoszenie Ewangelii, stąd słowa „...mającego odwieczną Dobrą Nowinę do obwieszczenia...”. Na spotkania z papieżem przybywały tak liczne rzesze pielgrzymów, że nikt nie był w stanie zapewnić im odpowiednich pomieszczeń i miejsc do siedzenia, organizowano je więc pod gołym niebem. Dlatego w wizji św. Jana boży posłaniec głosi Ewangelię „...wśród tych, którzy siedzą na ziemi...”. W czasie swego pontyfikatu odwiedził większość krajów świata na wszystkich zamieszkanych kontynentach. Przemawiał do wszystkich narodów, szczepów i ludów. Swoje wystąpienia kierował do przedstawicieli wszystkich ras i religii świata. Charakterystyczną cechą głoszenia Ewangelii przez Jana Pawła II było wygłaszanie całych homilii w języku używanym w kraju, do którego przybywał z pielgrzymką. Władał swobodnie językiem polskim, włoskim, francuskim, niemieckim, angielskim, hiszpańskim, portugalskim, łaciną i klasyczną greką. Gdy przybywał do kraju w którym posługiwano się językiem jakiego nie znał, potrafił nauczyć się tekstu wystąpienia. Stąd słowa proroka „..wśród każdego narodu, szczepu, języka i ludu...”