Polska jest chyba jedynym państwem aż tak gorliwie chroniącym dane osobowe swoich obywateli a morderców. Żadna gazeta nie ma odwagi ujawnić takich danych, choć nie ma oporu w podawaniu nazwisk cudzoziemców. Prawo a hipokryzja? Dulszczyzna w wydaniu polskiej Temidy?
Przykład podawania danych obcokrajowców (z 9 czerwca 2010) - Krakowscy prokuratorzy zajmujący się sprawą kradzieży tablicy z muzeum w Auschwitz zamierzają przesłuchać szwedzkiego obywatela Larsa W. - dowiedziała się PAP. To właśnie tego mężczyznę - jako inicjatora kradzieży - wskazał siedzący w krakowskim areszcie Anders Hoegstroem.
Zatem - my, Polacy, nie ujawniamy nazwisk polskich zabójców po wyroku wydanym nawet po apelacji, natomiast podajemy nazwisko Szweda przebywającego w... areszcie. Nazwisko jego ziomka będzie podane niebawem, jednak nazwisk naszych rodaków nie poznamy nawet, jeśli kogoś zabiją w więzieniu. Czy nasza Konstytucja 1997 jednakowo każe traktować wszystkich ludzi, czy lepiej swojaków?