Oczywiście kościół próbuje coś robić dla młodzieży. Tak powstają różne ruchy katolickie.
Jednak z tego co zauważyłem, takie rozwiązania też nie są zbyt dobre. Spotkałem się bowiem z przejawami ogromnego fanatyzmu religijnego, którego by się nie powstydziły fanki pewnego radia. Ten fanatyzm jest dość groźny, bo zabiera młodym ludziom ich największą broń, czyli własne twórcze myślenie, chęć zadawania pytań oraz rozwiewania swych wątpliwości. Ludzie z takich wspólnot po jakimś czasie zaczynają mówić wyuczonymi zdaniami, tekstami. Wystarczy tylko wyrazić swą wątpliwość co do pewnych działań kościelnych, a już po chwili jesteśmy oskarżani o niewiarę... Wszystko to bierze się z tego, że niewłaściwym ludziom daje się ogromny ciężar na barki, bo to od nich zależy, czy ktoś pogłębi swoją wiarę czy ją całkowicie straci.
Jednak mimo wszystko uważam, że wspólnoty katolickie to dobre miejsce dla poszukujących młodych ludzi. Szkoda tylko, że kapłani tak mało się otwierają na młodych i nie przekazują im czegoś więcej niż na kazaniach. Bo istnieją takie rzeczy, o których kapłani nie są skłonni normalnie rozmawiać. Podam jeden, żeby moje słowa miały pokrycie, np. charyzmaty.

Więc jest nadzieja na prawdziwą żywą wiarę.