Irlandczycy przywiązują dużą wagę do świąt. Jednym z najważniejszych, jeśli nie najważniejszym, jest 17 marca. Dzień patrona Irlandii – św. Patryka - i jednocześnie święto narodowe. Tego właśnie dnia, 1858 roku, James Stephens – irlandzki rewolucjonista – założył organizację spiskową znaną ze skrótu IRB, który później rozwijany był jako Irish Republican Brotherhood, czyli Irlandzkie Bractwo Republikańskie. W tym samym czasie współpracownicy Stephensa w USA zorganizowali podobną grupę o nazwie Bractwo Feniańskie. Obie ekipy dążyły do zbrojnych działań, które miały ustanowić republikę. Do IRB wstępowali głównie robotnicy i żołnierze. Wszyscy byli katolikami, co narażało ich na ekskomunikę Kościoła. Kler wolał układać się z Anglikami w imię utrzymania spokoju, dlatego potępiał wszystkie tego typu organizacje.
Pierwszy raz Anglicy zostali zaatakowani w 1866 roku. Uderzenie przeprowadzili fenianie w… Kanadzie. Przy planowaniu spierano się odnośnie celu. Jednak zwyciężyła teoria, że najskuteczniej będzie uderzyć w angielskie osady na terytorium Kanady. Miało to, między innymi, sprawić, że sprawa irlandzka stanie się znana całemu światu. Atak nie udał się, ani z militarnego ani politycznego punktu widzenia. Jest jednak godny odnotowania, gdyż wtedy właśnie fenianie pierwszy raz do boju ruszyli z zielonymi sztandarami, na których wyszyte były trzy litery: IRA. Na kolejne pojawienie się tej nazwy, trzeba było poczekać ponad 40 lat.

Powstanie Wielkanocne
Na początku XX wieku ludność Irlandii była podzielona. Część chciała walczyć o niepodległość, a część zostać pod panowaniem Anglików. Ci, którzy byli za powstaniem zbrojnym, utworzyli paramilitarną organizację Ochotników Irlandzkich.
24 kwietnia 1916 roku w Dublinie wybuchło powstanie. Ochotnicy Irlandzcy zajęli budynek poczty i obwieścili powstanie Republiki Irlandii. Ogień artyleryjski zniszczył jednak budynki Dublina a otoczeni powstańcy musieli skapitulować. Ludność była wściekła na uczestników powstania, obwiniając ich o ogromne zniszczenia w mieście. Wszystko skończyłoby się bez większych konsekwencji, jednak Brytyjczycy popełnili fatalny w skutkach błąd. Zabili 16 przywódców powstania, którzy siedzieli w więzieniu. Irlandczycy się wściekli. Przestraszeni Anglicy aresztowali jeszcze 2500 osób, które w większości nie miały nic wspólnego z powstaniem. Irlandczycy wściekli się jeszcze bardziej. W efekcie czego umiarkowane ugrupowania straciły poparcie wśród ludności na rzecz organizacji radykalnych. Powstanie Wielkanocne miało jeszcze jedno, symboliczne, znaczenie. W jednym ze zniszczonych budynków, brytyjscy żołnierze odnaleźli później zapisane na tablicy trzy litery. IRA.