A psychoterapeuci? Owszem! Ludzie wspierający potrzebujących wsparcia są potrzebni, ale żeby móc takiego wsparcia udzielić należy zejść - lub podnieść się, jak kto woli - do pozycji... człowieka, by z tego samego poziomu móc spojrzeć innemu człowiekowi w oczy. Samo określenie "terapeuta" implikuje, jakoby był to ktoś "zdrowy", "silny", "pomagający", z gruntu buduje więc podział i ustala, że z drugiej strony siedzi ktoś "chory", "słaby" i "potrzebujący pomocy"...
Przyglądając się przez wiele minionych lat pracy tak psychiatrów, jak psychologów i psychoterapeutów (wraz z całą otoczką i personelem pomocniczym) dodam jeszcze: wszyscy zapomnieliście, że jak ktoś przychodzi po pomoc, to trzeba mu pomóc tak, jak on sobie tego życzy (bo to ma być pomoc dla niego!), a nie tak, jak Wy uważacie, że to mu pomoże... To prosta, ludzka zasada i nie potrzeba do zrozumienia jej ani wykształcenia, ani tytułów... To tak, jak do wiary w Boga nie potrzeba ani murów, ani panów w sukienkach, którzy sprzedają nam manipulacyjne bajki... Pozdrawiam...