Zastanawiam się co mają zrobić młodzi ludzie, którzy ukończywszy studia w Polsce nie mają pracy? Dlaczego codziennie wstając rano i przeglądając kolejną gazetę z ofertami pracy muszą znów zadać sobie pytanie:

Co nam robią w głowach? Jakich technik używają? Jak się przed nimi bronić?

Podstawowym problemem osoby uczącej się jest dziś ilość informacji, które musi przetworzyć, by wydobyć wiedzę przydatną w życiu osobistym lub zawodowym. Niestety, umiejętności tych raczej nie nabędziemy na etapie edukacji szkolnej.

Już dawno wykazano, że najzwyklejsze dziecko poddane systematycznej motywacji do intelektualnych dokonań jest w stanie zostać nawet mistrzem gry w szachy. Alan Bit to też zwykły chłopiec w otoczeniu pasjonatów informatyki.

W ostatnim czasie wyszła na światło dzienne, beznadziejna pomysłowość naszego ministra edukacji.

„ Politolodzy...Phi! I co wy chcecie świat naprawiać, przecież widzicie co się tam w Sejmie dzieje…”. Kim jest politolog? Czy studiujący politologię to Ci, którzy tak naprawdę nie wiedzieli czego chcą? Ludzie od wszystkiego i niczego?

Namierzyłem właśnie w Internecie fajny tekścik Kataryn Tyler o Waszym pokoleniu. Przesyłam Ci link i jestem ciekaw Twojej opinii.

Kształcenie pracowników może być zorganizowane jako odrębny proces edukacji, może też przebiegać na stanowisku pracy. Ta ostatnia forma realizowana jest przez trenerów umiejętności zawodowych.

Czy na dzieci działa magia komputerów, czy tylko dostępnych za ich pośrednictwem gier? A może trzeba inaczej kształcić dzieci by umiały twórczo korzystać z tego narzędzia?

Współczesna szkoła odchodzi od schematycznego kształcenia i „wbijana” dzieciom do głów regułek.